Marokko binnen komen duurde veel langer dan normaal. De douane was effe lunchen en alles moet door de scan; ja ook mijn brommerke met aanhanger en daarna de snuffelhond nog, dus dat schiet niet op. Met 3 uur vertraging begon ik aan mijn laatste 90 Km naarhotel Barbas. Had wel de tijd aan de grens om mijn versnellingspook met ijzerdraad vast te zetten, omdat de teen-hak schakelaar wat los zat, maar geen nood ik kan gewoon rijden en opnieuw lassen kan een deze dagen dan wel. Langs hotel zat een smid en ik dacht laat ik vandaag maar meteen lassen ben ik er klaar mee. Ik vroeg hem 3x vandaag en not tomorrow,want ik wil morgenvroeg wel om 7 uur rijden. Geen probleem, eerst last hij hem veel te weinig en bij montage valt het alweer uit elkaar, dan braadt hij er een hele elektrode tegenaan en dan blijken de gaten niet in lijn te zitten zodat montage niet mogelijk is en gaat hij met de slijptol tekeer. En dan is het te donker om nog te lassen en ben ik morgenvroeg om 9 uur de eerste, heb ik weer. Eet voortreffelijke Tajine met kip en goede koffie na en geniet van het voetbal Chelsy - PSG, (gisteren Real- Roma) en op tijd in mijn bedje en voor dit alles incl. goed ontbijt € 30,--, kijk, dat zijn geen Mauritaanse prijzen, hier word ik vrolijk van.Ruim voor 9 uur ben ik weer bij de smid, maar hij is al met een andere klant bezig en als hij daarmee klaar is, is het thee time. Om10.30 uurbegin ik tegen storm in aan mijn saaie rit en als ik gisteren die klote Mauritaniër niet geholpen had was ik gewoon om 07.00 uur weg geweest.

Mijn achterband doet het voortreffelijk alleen is hij als zo kaal als een luis, hier kom ik nooit mee in Valencia. In Casablanca is een Harley shop maar die is van zaterdagmiddagtot dinsdagmorgen closed dus dat komt in mijn schema zéér slecht uit. We zien wel waar het schip strand en mijn ANWB is hier weer van kracht dus als ik echt strand is een telefoontje genoeg. Mijn brommer gebruikt veel meer benzine als normaal, door kleinere band, grotere sproeier en storm tegen, gebruikt hij 1 op 10 en het is maar goed dat hij hier maar 45 cent de liter kost. Ikkom deze dag toch nog in Boujdour waar ik een hotel vind voor€ 8,--en met eigen (hurk) toilet en doucheen mijn brommer in het restaurant. Eet in de stad halve gegrilde haan met knapperige friet en 2 cola voor€ 3,50, kijkdat is dan wel weer leuk. Informeer nog naar nieuwe band maar zonder succes. Wil morgen in Laayoun eens rond kijken en dan als een speer naar Guelmim en daar heb ik meer kans en slaag ik daar niet dan op zaterdagmorgen naar Agadir waar ik zeker zal slagen.

Vrijdagmorgen om 07.00 uur ben ik on route, zonder ontbijt dat pak ik in Laayoun wel is toch maar 190 Km en met de wind valt het s'morgens best wel mee. In Laayoun rijd ik door het centrum en zie geen enkele motorzaak oid, wel een ontbijtje en als ik de stad uitrijd ga ik bij een tankstation naar de WC voor eengrote bah. Tegen degewoontein,ishet een zeer nette WC met zeep handdoek, gewoon keurig en zit het eens mee. Als ik buiten kom stapt er een nette vent uit de taxi en die vraagt in perfect Nederlands kan ik U ergens mee helpen Mijnheer?Ja, met een nieuwe achterband ! Dat zal toch niet zo'n probleem zijn. Het blijkt dat hij 25 jaar in Rotterdam in oud Zuid gewoond en gewerkt heeft. De taxichauffeur brengtmij eerst naar mijn afspraak en rijd jouw dan voor naar reparateur en dan naar winkel om de band te kopen, zegt hij . En inderdaad bij een garage wenkt de taxichauffeur en rijd met mijstuk door naar een winkel. Hier hebben ze een band van 120 breed en zo te zien een stevige van het merk Duro die in Nederland ook te koop zijn. De winkelier belt voor mij naar de garage die hem er voor mij op zal leggen en de man van garage waar ik al geweest was komt op zijn scooter naar de winkel en zal hem er voor€ 8,--op leggen incl demontage en montage. En da manneke kan nog sleutelen ook en wiliets van mij aannemen, wat meestal niet het geval is. Hij rijdt met mij op de scooter naar andere garage welke een banden apparaat hebben om de band te monteren, de band is wel wat te smal, maar met remmenreiniger en aansteker explodeert hij keurig op de velg. Wiel weer gemonteerd en om13.30 uurkan ik weer op weg en vermoed ik dat ik bij Tan Tan weer in hetzelfde hotel op strand kan gaan slapen en weer een visschotel kan eten. Reken hem af en hij vraagt of ik geen drank voor hem heb, ik geef hem mijn laatste fles 501 namaak cognac, die volgens sommige niet te zuipen is, maar ik heb nog nooit iemand gezien die zo blij is met dat spul. Tank voor de laatste keer goedkoop en ben ruim voor het donker in het hotel, waar ik weer een grote visschotel voor geschoteld krijg. Kan eigenlijk pas om 08.00 uur ontbijten maar hij is speciaal voor mij uit zijn bed gekomen zodat ik om goed 07.00 uur weer op weg ben richting Marrakech. Heb meteen ook mijn laatste politie controle en ipv fisch-fisch moeten ze nu regelmatig mijn paspoort hebben, maar ze zijn wel vriendelijk. Bij Agadir heb ik nu een andere weg zodat ik goed door kan kachelen over een 4 baans weg en later ga ik de tolweg op via Marrakech naar Casablanca. Bij Settat zoek ik na 1.000 Km een hotel, alleen heeft dit wat voeten in aarde. Alles vol en ik ben redelijk moe, beland uiteindelijk bij Marokkanen op de kamer die hier een jaar verblijven voor opleiding voor monteur van Volvo graafmachines en mijn motor onder een groot zeil op straat. Ben weer redelijk op tijd weg want ik wil op zondag om15.00 uur Spaanse tijd de ferry hebben naar Algeciras en dat is ongeveer 5 uur rijden zodat ik tijd genoeg dacht te hebben. Tot Casablanca geen probleem en dan kom ik in een totale chaos terecht van ik dacht eerst voetbal supporters maar het blijkt dat er vandaag in Rabat een landelijke demonstratie is tegen de Navo want die hebben gezegd dat Marokko de westelijke Sahara maar weer terug moeten geven aan Mauritanië. Ze rijden als gekken dwars door alles heen en ik word van alle kanten ingehaald door bussen en auto's. Tweex een ketting botsing door die malloten die ik kan ontwijken en dan een, waar ik wonder boven wonder niet geraakt wordt, door puur geluk. Ik besluit dat ik met deze toestanden ophoud want ik wil nog niet dood en wil, op de eerste de beste afrituit deze chaos. Maar een stuk verder moeten we allemaal van de tolweg af omdat de politie een totale blokkade op geworpen heeft, alleen ben ik zo snugger om op de afrit te draaien en achter de blokkade weer de weg op te komenzodat ik nu Remy ben, alleen op de wereld. Bij Rabat is het nog wel druken dan heb ik de weg vrij en zie ik ze op de andere weghelft naar Rabat rijden, maar ben wel paar uur achter op mijn schema. Rijd nonstop door naar ferry en half uur voor vertrek ben ik daar. Douane gaat vrij vlug maar ik moet weer door de scan, voor mij is een Duitser met grote camper met aanhanger met auto die opnieuw gescand moet worden, om15.03 uurkomen de Duitser, een Oostenrijker en ik bij de ferry die we nog net weg zien varen dat is balen. Volgens haven personeel kunnen wij om18.30 uurmet de volgende mee, wat ik niet geloof daar ik het vaarschema bekeken had op internet en wel09.00 uur s'morgens, 15.00 uurs'middags en 21.00 uur s'avonds, maar in ieder geval word het weer in het donker rijden voor mij.

Mijn bedoeling was om in Spanje wat bezoeken af te gaan leggen, eerst naar Harry en Marley Riemersma die in Estepona wonen. Eerst hadden zij een camping in Frankrijk en zijn nu als gepensioneerde hier neer gestreken. Hij is oud-voorzitter en Ere-lid van de Harley Davidson Club Nederland en altijd zeer gastvrij. Dan ga ik nog bij Manus en Rian op bezoek die ergens in Spanje met hun camper rondzwerven. Eventueel bij Hay en Elly Duckers op bezoek die een huis hebben in het zuiden en waar ik al meer als 20 jaar aan mijn brommerke mag sleutelen, en dan bij Horst en Petra in Oliva in de B&B die ik ken van Harley treffen in Castellon. Dus allemaal Harley volk en dat is nooit verkeerd.

Neem als eerste contact op met Harry en Marley en ik ben daar meer als welkom, mijn bedje en pintje staat altijd klaar en ik spreek af dat ik ongeveer21.00 uur bij hun ben, als de ferry tenminste op tijd is. Om18.30 uurnatuurlijk geen ferry maar om21.00 uur en deze is pas om22.30 uurde haven uit dus anderhalf uur te laat en s'middags precies op tijd. Neem contact op dat ik wel erg laat bij Harry ben, maar geen probleem ze wachten op mij. Om24.00 uur ben ik als eerste van de ferry en rijd meteen de 50 Km naar Estepona maar door veel zoeken ben ik pas om01.30 uurbij hun in de kroeg en degene die op mij gewacht hadden waren al behoorlijk in de olie, maar ik heb wel dorst en drink flink wat halve liters weg en later bij Harry thuis ook nog de nodige pinten en lig laat in bed.Om10.30 uurword ik pas wakker en heeft Marley het ontbijt al klaar, ik mag van hun niet vandaag vertrekken moet nog een nacht blijven, wat ik geen straf vind. Marley brengt ons met de auto naar een strand tentje waar we koffie drinken en lunchen en voorzichtig de eerste pinten nuttigen, dan gaan Harry en ik via verschillende bars en tentjes over het strand weer terug naar hun appartement waar Marley ons verrast met eigen gemaakte frieten en het echte Limburgse zuurvlees. s'Avonds ga ik met Harry nog naar zijn stamkroeg en slikt een geldautomaat mijn bankpasje in, dacht eerst dat ik de hoofdprijs had zo ging de automaat tekeer maar op het eind van het liedje had ik niks meer. Liggen toch nog redelijk op tijd in bed en s'morgens gaan we naar de bakker en polshoogte nemen bij pinautomaat maar jammer maar helaas ben ik mijn pasje kwijt, gelukkig heb er altijd van ander bank een bij als reserve, wat nu wel goed uitkomt.

Harry en Marley: hartstikke bedankt voor de Gastvrijheid, ik heb genoten. PS ; ik ken hun al voordat ik motor reed !

Na het ontbijt vertrek ik naar Manus en Rian die ergens bij Murcia in Aguilas aan het strand staan, die vertrekken in Septemberuit Nederland en stallen in November ergens hun camper, vliegen naar huis en in Maart pikken ze die weer op en zijn dan in April cq Mei weer thuis. En meestal komen die een paar dagen bij ons op de camping in Benicasim wat bij ouwehoeren en kokkerellen. Maar nu is het mijn beurt om hen te bezoeken. Vind hun via zandpaadjes door de duinen op een mooie plek aan de zee, paar pinten en Rian aan het koken geslagen. Ik zou eigenlijk tussen hen in slapen, maar na mijn mededeling dat ik niet kan slapen als ik geen haar in mijn hand heb, wordt er vóór in de camper een bedje voor mij alleen gemaakt. Na het eten gaan Manus en ik op de fiets door de duinen naar het dorpje om naar Atletico - PSV te kijken. We zijn door verlenging en penalty's wat laat terug en hebben wat serveza's en cognacjes op en slapen zeer goed. s'Morgens gaan we op de fiets brood halen en meteen grotebah doen, na het ontbijt vertrek ik naar Oliva om bij Horst en Petra in hun B&B te gaan slapen. Heb van fam. Duckers geen tegenbericht gekregen dus dat word niks deze keer vermoed ik, jammer want ook daar word ik altijd ontvangen met champagne in de jacuzzi. Manus en Rian bedankt en misschien tot over 2 weken op "onze" campingin Benicasim.

In Oliva moet ik verschrikkelijk zoeken, kan het maar niet gevonden krijgen en ze hebben nog geen reclame aan hun huis, omdat ze nog niks gemeld hebben en dus eigenlijk illegaal bezig zijn. Ze verhuren ook harley's en organiseren tochten op de Harley door Marokko. Het enige adres wat ik had, was tegenover een camping aan het strand. Telefonisch contact verliep ook niet heel vlot omdat Horst bij de tandarts zat om zijn verstandskiezen er uit te laten rukken, zodat ik hem niet altijd verstond. Maar Petra had al verschillende keren een Harley langs horen komen en ging aan straat staan omdat ze dacht dat die wel bij hun zou moeten zijn en zo kwam het toch nog goed. Keurig nette B&B echte Duitse grundlichheit, mooie zitjes en terrassen in de tuin, een goei kamer en uitstekend sanitair en rijk gevulde koelkast waar je zelf je drank kon pakken en streepjes zetten. Petra haar ouders waren er ook en we eten gezamenlijk in de tuin, Horst had wat moeite met eten zodat ik een extra bordje had, elk nadeel heb zijn voordeel. Liggen wel op tijd in bed en het ontbijt was pas om09.30 uurzodat ik s'morgens wat tijd had om aan mijn verslag te werken, want dat is er de laatste week behoorlijk bij in geschoten is. Douchen was voor mij zeer eenvoudig omdat ik altijd met een stoel onder de douche moet, maar hier was een douche in de tuin, met zéér veel ruimte. Als er Harley rijders zijn die een leuke overnachtingsplaats zoeken ik kanhun aan bevelen en voor de kosten hoef je het niet te laten, ik was€ 40,--kwijt incl mijn biertjes en wat ik altijd het belangrijkste vind : Gastvrijheid. Ga hun weer zien met Pinksteren op de super rally in Alcaniz Spanje.

Donderdagmiddag ben ik in Benicasim waar ik eerst naar de caravanstalling in Castellón ga om af te spreken wanneer ik mijn motor kan komen brengen, daarna rijd ik naar de camping waar ik in de buurt een hotel boek. Ik gas'avonds bij mijn vriend Sergio eten, maar hij is er niet ligt thuis na een meniscus operatie, dus morgen op zieken bezoek, zijn zoon brengt mij later naar het hotel.

Vrijdag naar de camping waar ik veel bekenden zie en meteen met Jan afspreek dat hij mijzaterdag morgen naar het vliegveld brengt in Valencia. Onze Engelse "buren" bezocht en later op zieken bezoek en mijn motor weg gebracht. Eet savond op de camping en zaterdagmorgen om 08.00 uur naar het vliegveld en ik land om13.00 uur in Eindhoven waar ons Drieka mij op komt halen.

Het zit er weer op, heb een leuke trip gehad, al heb ik niet volgens planning Ghana, Burkino-Fasa en Ivoorkust kunnen bezoeken, weet niet of dat er dat nog van gaat komen, rijdend in ieder geval niet. Ikrijd NOOIT meer door Mauritanië. Dat wordt dan verschepen naar Dakar of Gambia, veel minder km, goedkoper en tijdwinst. Ook zou ik de Dakar rally nog wel eens willen gaan volgen in Zuid-Amerika, dat zou dan 2017 moeten worden, mijn motor dan daar laten en na de rally van 2018 op de brommer door Latijns-Amerika naar Florida, want verschepen vanuit Zuid-Amerika doe ik ook nooit meer. We zien wel wat de toekomst gaat brengen, want mijn maatje Dirk heeft ook nog grote plannen en zou mij graag meenemen naar het verre Oosten.

Allemaal bedankt voor de reacties en medeleven, de verslagen waren niet altijd up to date, had het te druk of geen zin.

We gaan elkaar wel weer eens tegenkomen !

Op Vrijdagavond wou ik mijn brommer alvast met de neus de goede kant opzetten, anders moest ik Zaterdagmorgen in alle vroegte tussen de huisjes door maneuvreren en dan heel de bubs wakker. Ik start en meteen heel mijn accu "dood" totaal niks, nada, geen spanning meer. Gelukkig is Omar,de manager in hotel en die belt en springt gelijk in taxi en kwartiertje later belt hij, dat hij er bij een BMW rijder privé, ereen gevonden heeft van 20 AMP voor weinig gelden of de prijs goed is. Dat is geluk hebben want in heel Gambia is die niet te koop en de BMW rijder had deze uit Dakar meegebracht voor reserve en matst mij ermee.

Op zaterdag morgen vroeg uit de veren om om 07.00 uur de eerste Ferry te nemen van Banjul naar Barra, was ruimschoots op tijd en zagde eerste ferry van 06.30 uur vertrekken, dus de info die ik via verschillende kanalen gekregen had, klopte weer eens niet. Maar er zou zo weer een andere komen dus geen nood. Om09.30 uurzat ik op de volgende en toen moest er nog ongeveer 1000 man voetvolk met een hoop bagage erbij. Ik stond helemaal achteraan en zodoende moest iedereen op, over of langs mijn brommer en beniker maar op gaan zitten met de voetrem ingetrapt en voorrem in geknepen maar desondanks werd ik tegen mijn voorganger aangedrukt. Van mijn brommer zag je niks meer als stuur en koplamp en van de aanhanger was helemaal niks meer te zien door de bagage die erop gestouwd was. Ikhad al wel in de gaten dat ik mijn dagplanning om op zebrabar camping te komen, kon schudden.

Douane verliep weer soepel en met volle tank begon ik aan mijn of-raod gedeelte, het viel mij allemaal reuze mee en was eigenlijk nog best vlug in Kaolack en dan de N1 op richting Dakar maar dat viel tegen. De eerste 50 km route alternatief, oftewel dwars door de woestijn en mijn info was strak asfalt tot aan St Luis. Het is ook nog eens snikheet en ik drink vandaag 5 liter water en 3 liter cola. Eindje voorbij Mbour ga ik opzoek naar slaapplaats, dan heb ik het op Zondag makkelijk en klooi ik niet in het donker. Vind een prachtig hotel in een nationaal park gerund door een Fransoos en zijn Senegalese vrouw die zeer goed Engels sprak en vriendelijk en gastvrij. Ga eerst een dutje doen onder mijn ventilator en daarna douchen. Heerlijk menu van de dag met streek gerechten en volop geouwehoerd met zijn vrouw want die Fransoos sprak natuurlijk niks buitendorps. s'Morgens nog een uitgebreid ontbijtje en on route naar Zebrabar de voor mij bekende, zeer leuke camping met huisjes aan het water en gerund door een Zwitzers echtpaar. Die hebben er een paradijs van gemaakt, met heel veel avonturiers over de vloer, want zij zijn een begrip in de reis wereld. Maar eerst moest de Senagalese nog op mijn motor voor een foto. Zij is Moslima en draagt een mutsje maar verder een wijd hemd en geen BH. Ikzie dat voor mij persoonlijk toch liever dan een boerka. Onderweg krijg ik problemen met mijn achterband en bij eenpomp blijk ik maar 1.5 bar te hebben maar nu op spanning rolt het weer voortreffelijk. Alleen maak ik mij wel zorgen om de band, ik ben er zelf niet bij geweest toen ze hem erop gelegd hebben en het is een tube maar ze hebben hem erop gelegd zonder binnenband en volgens mij is hij dan niet dicht. Ook hebben ze hem met erop leggen veel olie gebruikt en plastiek zakken die hier en daar tussen velg en band te zien zijn, ik vrees het ergste !

Op Zebrabar tref ik een Engelse biker, een Duitser op de fiets en 3 Duitsers met de auto, heel het spul is op weg verder naar het zuiden en een gepensioneerde Nederlandse ambtenaar die aan het backpacken is. Hele leuke avond met het nodige bier en ik krijg veel info over Mauritanië, over de toestand op de DAM bij Dima en verder naar Naokschott en de info dat ik visa kankopen aan de grens wel veel te duur natuurlijk maar dat wist ik al. DeDuitse fietser slaapt ilegaal bij mij in het huisje want heb toch 2 bedden en hoeft hij niet in zijn piepklein tentje. Hij was naar Portugal gefietst volgens planning en had er echt zin in gekregen en fietst nu door naar Togo en vliegt dan naar huis zonder fiets, die had hij 2e-hands gekocht voor 100 Euro, kijk dat zijn ook avonturen. Op maandag morgen staat mijn band plat en waag er maar een spuitbus aan en dat gaat goed, pomp hem later nog bij en tank mijn brommer helemaal vol zodat ik in Muaritanië zo weinig mogelijk slechte en dure benzine nodig heb. Bij de grens hen ik "geluk" ! Er staan 3 Fransosen al26 uur op hun visa te wachten, er was geen connect met internet en toen bood een douane man aan om voor hen in Rosso de visa te gaan regelen, maar wel effe € 150extra cash van tevoren betalen, dussamen totaal € 810en de douaneman is nog steeds niet terug van de rit van 100 KM en zij hebben geen paspoort meer. Dat gaat ze nog wel meer kosten vermoed ik,stelletje oplichters en ik vraag mij af hoeze de vingerafdrukken op het visa krijgenals zij hier zijn en de visa gemaakt wordt in Rosso. Hoor later nog verhalen dat als je een visa regelt bij de ambassade in Banjul (wat ik van plan was) jehier nog een keer een visa moet kopen omdat de vingerafdrukken er niet opstaan !Ja ze verzinnen vanalles om aan geld te komen,stelletje oplichters dat het zijn, maar ik kom ook nog aan de beurt !Mijn visa van vorige keer van 13 Februari tot 13 Maart is nog niet verlopen en ik waag het erop dat ze er intrappen, het gaat goed tot een hogere ome er zich mee bemoeit en ik een nieuw moet kopen dat was pech. Visa vlot geregeld en € 120 lichter. Dan naar police en die moeten ook een tientje voor Jan Lul,dan custumers; hetzelfde, dan weer douane en Nationale garde en allemaal een tientje, je krijgt wel een bonnetje met stempel wat ze thuis zelf gemaakt hebben volgens mij. Dan bij slagboom nog een keer in totaal naaien ze me 5x voor een tientje en ik was me een partij pissig.Dan begin ik aan mijn 120 Km ofroad, over een dam en na 20 Kmmilitaire controle. Ze zijn met z'n tweeën op blote voeten, ouwe groene broek en camouflage jasje en die willen ook een tientje omdat ik door Nationaal park rijd. Ik werd lomp en reed aan dit waren volgens mij gewoon locals die ook een graantje mee pikken wat een K?T land. De weg is best goed te doen af en toe wat wasbord toestanden wat overstekende apen, wilde zwijnen en veel koeien want er is water in overvloed aan de Senegal rivier. Had al een uur niemand gezien dan alleen die namaak militairen en dan slaat het noodlot toe net als ik door een kudde koeien rijd klapt mijn achterband van de velg af daar sta je dan in de middle of nowere. Gelukkig kan ik onder een redelijke struik uit de zon op mijn stoeltje gaan zitten en ik heb 3 liter water bij zodat ik in iedergeval niet uitdroog. Na 45 minuten zie ik een stofwolk aan komen vanuit de grens het is een Mauritanische toyota pick-up met 3 man aan boord die stoppen. Ik leg hun uit wat mijn probleem is en het eerste wat ze vragen wat wil je betalen als we je meenemen ?Niet; heb je honger of dorst, sta je er al lang; maar HOEVEEL? Ik zeg 50 EURO nee hoor € 200 moeten ze hebben .

Heb al vlug in de gaten dat het een gehuurde auto is met chauffeur is en dat de huurders het wel willen, maar de chauffeur/eigenaar er duidelijk op uit is om zoveel mogelijk geld uit mijn zak te kloppen. Met de huurders, die eigenlijk de baas zijn, kan ik nog wel overleggen en ik laat mijn beurs zien met mijn 90 EURO en wat plaatselijke roepias en dat ik echt niet meer heb. Oké voor dat geld nemen we jou en de brommer mee naar Naokchott en brengen we je naar auberge sahara (waar ik ondertussen info over had dat die nog wel bestond). De auto van de dam af en met de kont tegen de dam kon mijn brommer vrij makkelijk de bak in, mijn aanhangertje kon er maar net bij maar het ging. Hij had touw genoeg bij en daar gingen we op weg naar Naokchott. Onderweg werd er niet veel gezegd ze waren totaal niet geïnteresseerd in mij of hoe of wat, typische Mauritaniers kortweg gezegd. Op zich kom ik nog goed weg met 100 Euro voor de 300 KM slechte weg maar daar houd ik mijn mond over dicht.

In Naokschott worden eerst de 2 heren naar huis gebracht er word afgerekend met de chauffeur buiten mijn zicht en dan ben ik alleen met de chauffeur en ik voelde hem al aankomen. Hij begint over meer geld omdat de weg zo slecht was. Ik grijp hem meteen bij zijn jasje en vertel hem op zijn "Irsels" dat hij helemaal niks krijgt als hij nog een keer meer geld durft te vragen. Hij houd wijselijk zijn mond verder dicht, bij Sahara heb ik de pech dat er nieuwe eigenaars in zitten en niet meer het Portugese echtpaar wat er eerder in zat en zeer behulpzaam waren. Het blijkt nu van een Fransoos te zijn en die laat het over aan Mauritaniers en dat zie je meteen; geen ontbijt meer of lunch, geen gevulde koelkast, helemaal niks nada. Ze lossen wel mijn motor mee en hebben meteen dollar tekens als ze horen dat ik een nieuwe band nodig heb. Er zit een Belg in de auberge die op de fiets is, maar nu rust nodig heeft ivm een derde bal oftewel dubbele Z. Hij kan maar op een bil zitten en dat is vrij lastig als je aan 2500 Km tegen wind in moet beginnen. Hij heeft vrijwilligerswerk gedaan in Togo en is van daaruit op de fiets op weg terug naar huis. Zijn eerste kennismaking in Afrika was op het vliegveld hij moest meteen €275invoerrechten betalen voor zijn fiets wat hij met veel praten terug kreeg naar €25. Kom je voor nop werken wordt je meteen gefopt of in ieder geval poging daartoe. Hij speelt tolk voor mij en het is geen enkel probleem om een band te bekomen, maar ik heb mijn twijfels, we zullen het mee gaan maken. Gaan s'avonds samen eten en kan het goed met hem vinden en hij gaat morgen met mij mee een band scoren en belooft dat hij ontbijt voor mij maakt. Je kunt hier slapen op het dak, in een gezamenlijke ruimte of in privé hokje of beneden in een kamer. Ik besluit om bij de Lennert op de kamer te gaan liggen en daar krijg ik SPIJT van, niet door de Belg maar door de omstandigheden. Mijn bed is een kuil, het zeil klappert, het stikt de moord van de muggen en ander ongedierte, de deur kan niet dicht en piept en kraakt bij elke windvlaag (doet mij denken aan de geile kok in Peru). Mijn onderlaken is een geschoren kamelen haren deken, die prikt en kriebelt en het boven laken een ongeschoren exemplaar wat net zo hard prikt en kriebelt als de muggen. Onder de deken is het te heet en steekt de deken en zonder de deken hebben de muggen vrij spel. Ikword er gek van en draai en draai. Heb het gevoel dat op mijn rug een tor, kever, duizendpoot en bromvlieg om de beste plaats aan het vechten zijn en ondertussen probeert een oorwurm in mijn hol te kruipen. Haal 4x een insect uit mijn neus, wat ik mee naar binnen gezogen heb, want ik slaap met mijn mond dicht onder deze omstandigheden. Om05.30 uurgeef ik de strijd op en ga uit mijn bed beneden aan mijn verslag werken en later demonteer ik mijn uitlaat, tas e.d. om later met hulp het wiel te kunnen demonteren.

Lennert maakt inderdaad een ontbijt voor mij heeft brood en kaas, eitjes gekookt en havermout pap gemaakt. Maar mijn besluit staat vast hier slaap ik NOOIT meer.

Om 10 uur is eindelijk mijn wiel gedemonteerd en gaan we op weg naar de bandenschop, eerst mijn Michelin mijn band eraf en nu blijkt wat een zooitje mijn band is. Ze hebben, om de band breed te maken zodat hij lucht "pakt", vol geduwd met plastiek tasjes die nu tevoorschijn komen. Geen wonder dat ik niet mee mocht naar die "bandenspecialist", dit had ik nooit goed gevonden en had ik niet geaccepteerd dat moest fout gaan. Nu op weg naar bandenschop en natuurlijk geen band voor mij, wel weer een van 110 breed en die krijg je er natuurlijk ook weer niet op geblazen, dus nemen we maar meteen een binnenband mee. We klooien een uurtje of anderhalf en de band ligt er nog niet op, als ze nu maar eens een spuitbus remmenreiniger hadden dan is het niet zo moeilijk, vol spuiten, fik erin en hij explodeert op de velg en dan meteen volop lucht erin (geleerd van de andere Toon). Ondertussen is mijn binnenband ook naar de kloten, door schroevendraaier en bandenwipper-geweld. Maar weer een nieuwe gehaald maar het wordt helemaal niks, hoe kom ik uit deze klote stad, in dit klote land. Bij de auberge weten ze natuurlijk wel weer raad; ze kunnen wel aan een goede gebruikte komen dus maar weer in de taxi op toernee, bij een motormonteur staat een Engelse motor met goede achterband maar is niet te koop. Dan bij een banden handelaar een voorband in de goede maat maar in slechte conditie en veel te duur. Ik vermoed dat ze onder een hoedje spelen en dat ik die band MOET hebben, dus geen keus heb, dus toch maar gekocht. Bij de bandenboer krijgen ze de band er wel op maar niet vol op de velg zodat er geen lucht in komt. Dan naar een vrachtwagen bedrijf die een veel zwaardere compressor hebben klapt de band er vrij vlug op en om18.00 uur ben ik bij de auberge en met behulp van Lennert zijn we net voor het donker klaar en staat mijn brommer weer bepakt en bezakt klaar om dit land morgen uit te komen. Maar ik MOET nog een nacht in dit hok slapen, pak een kamer beneden, kan in ieder geval de deur en het raam dicht en heb ik een ventilator en een 2 persoonsbed met goede lakens. Ga met een spuitbus het matras te lijf, de gordijnen aan 2 kanten ingespoten, daar kwam al een hoop vliegend gerij van achter te voorschijn, handdoek onder de deur en ga met de Belg eten en naar Chelsie - PSG kijken, leuke avond met goed voer maar zonder alcohol. Wil 'smorgens meteen weg zijn als het licht is en zo vroeg mogelijk de grens over vóór de hitte en de wind tot stormkracht aanwakkerd. Lennert zijn 3de bal is nog niet veel beter ondanks de uierzalf van mij, maar hij hoopt het weekend weg te zijn alleen als hij vertrekt heeft hij de eerste 450 KM nergens geen fatsoenlijke slaap plaats en is toch 5 dagen op de fiets tegen wind in. SUCCES jongen deze reis gade gij je van je leven niet meer vergeten !Ben zeer benieuwd of hij de 2500 KM tegenwind trotseert.

Om goed 07.00 uur ben ik de stad uit, na een zeer goede nachtrust en met mijn band kan het gas er weer op. Na 150 KM bij een hutje staat een kerel midden op de weg te zwaaien, het blijkt dat van zijn jeep 3 banden behoorlijk slap staan en of ik een oplossing weet. Dus mijn voetpompje maar uit de aanhanger, slang er opnieuw op met ijzerdraad en nijptang en hij aan het pompen als hij de 2 rechterbanden vol heeft geeft hij de pomp terug en bedankt hij mij vriendelijk. Had hij dus nog eens niet gezien dat zijn linker achterband het slapste was van allemaal. Na in totaal 1,5 uur vertrek ik en deze tijd zou mij later op gaan breken. Door de harde wind gebruikt mijn motor veel meer benzine als normaal en al vrij vlug moet ik mijn 10 liter reserve aanspreken, dat valt niet mee in de storm, moet je er een jas voorhouden of binden trechter vasthouden en gieten tegelijk kom je altijd één hand tekort. De Mauritanier die ik mee zijn banden op gepompt heb, rijdt vrolijk zwaaiend voorbij, zonder te stoppen kortweg een ECHTE Mauritanier, wat een K?Tvolk. Halfweg kan ik tanken, eten en wat drinken en dan weer vlug naar de grens want ik wil dit land uit en er NOOIT meer komen. Kom nog 3 bikers tegen op vrij lichte motoren 2 Polen en een Spanjool. We maken een praatje en zij weten nu al dat zij de terugweg NIET door Mauritanië gaan, maar hun motoren vanuit Dakar of Accra in Ghana gaan verschepen en zelf vliegen. Zij waren aan de grens totaal bijna € 600lichter gemaakt. Wat heb ik dan elke keer nog geluk gehad. Ben vrij vlot zonder te betalen de grens over het Niemandsland in waar ik een heel konvooi Duitse auto's tegenkom, onder begeleiding met zwaailichten en al. Die zullen wel gedacht hebben wat doet die gek alleen op de motor in dit mijnenveld.

Dit was Mauritanië !

Allemaal bedankt weer voor de reakties en sorry voor dit late verslag, maar ik had het erg druk met van alles en nog wat !

Ook kan ik jullie geruststellen; met mijn "pootje" gaat het uitstekend, bijna niks geen last meer.

Alleen met mijn oude prothese is het nog niet geheel onder controle, hij komt via via en de plumper zijn connecties naar Gambia.

John stuurt fietsonderdelen naar Gambia en daar gaat mijn prothese gratis mee mee, anders kostte mij het bijna 400 Euro en heb geen verzekering voor deze (niet) lopende schade, dus dat is fijn. Mijn reis schema komt wel te vervallen, ga nu in 2 dagen naar Gambia en zal daar minstens 10 dagen zijn, voor dat mijn prothese daar is. Dus ben daar vakantieman, voordeel is dat het Engels-talig is en erveel toeristen zullen zijn. In het Hotel moet ik weer cash betalen want credietcard apparaat is niet connect, bekend verschijnsel. Ze willen allemaal geld voelen en niet betalen aan Master- cq Visa card en pinnen kan ik in heel de stad niet met Master. Dus ik kom weer in cash geld problemen te zitten. Betaal de helft met CFA (Centrale Frank Afrika) en Euro's en maar hopen dat de pinautomaat aan de grens nog steeds werkt. De grens-overgangen gaan zeer soepel; een stempeltje voor Mali uit en een registratie en stempeltje voor Senegal in en vriendelijke mensen. Ze bieden meteen een stoel aan en altijd een smile van oor tot oor, het kan dus wel. En de pinautomaat werkte ook nog steeds. Rijd meteen door naar Tambacounda en weet dat de eerste KM zeer slecht zullen zijn en inderdaad de eerste 70 KM zijn na 2008 nog niet verbeterd maar veel slechter geworden. In Tambacounda wil ik in een voor mijn bekend hotel gaan slapen maar vind bij toeval op de doorgaande weg een keurig appartementen complex met zwembadje. Begin al behoorlijk last te krijgen van mijn knieholte, moet er voorzichtig mee omgaan want ik moet nog een dag of 10. Maar wat ben ik blij dat ik voor de afwisseling nueens WEL mijn badprothese mee genomen heb. Wat was ik er dan gloeiend mee klaar geweest in de middle of nowere in Mauritanië en mijn krukken hangen ook al jaren niet meer aan mijn aanhanger. Eet s'avonds voortreffelijk met mijn tafeltje aan het zwembad, alleen stoor ik mij verschrikkelijk aan een Fransoos die hier ook zit te dineren. Hij zit met een laptop van een vierkante meter intressant te doen en maar klagen. Bier te lauw, soep te flauw, niks was er goed. Ikhad hem met heel zijn tafeltje wel in het zwembad willen pleuren. Want het bier was goed koud, als je het tenminste niet eerst een uur laat staan !

s'Morgens weer lekker ontbijtje aan het zwembad en op tijd weg naar Gambia, (Geen last gehad van ongedierte, dat had Peter al uitgeroeid). De eerste 300 KM naar Kaolack goed asfalt en nonstop gereden. Hier wat bananen en cola gescoord en mijn motor schoon gespoten. Vol goede moed op weg naar Banjul, maar de eerste 60 km zijn zeer slecht omdat ze de weg aan het vernieuwen zijn en we nu door de dessert gestuurd worden. Ik doe er meerdan 2 uur over en heb het helemaal gehad en ik weet dat ik deze rit nog een keer ga krijgen. Grens overgang naar Gambia verloopt ook soepel en gladjes. Alleen heeft Gambia het plastiek in de ban gedaan en mijn motorpak wat ik in een plastiek zak achter op mijn motor heb, moet uit het plastiek. Het plastiek mag ik dan wel weer meenemen in mijn aanhanger. Besluit om mijn laatste 50 Euro hier maar te wisselen, ik weet de koers maar bij sjacheraars wordt je altijd gefopt maar ik waag het erop. 4 Vrouwen die duidelijk samenwerken willen wel wisselen en geven een zeer goede koers, terwijl ze mij in het bijzijn van douane benaderde om te wisselen, moet het nu buiten zicht van douane gebeuren want het is verboden. Ze tellen voor mij duidelijk de 2300 Dalesie af en geven die aan mij en willen de 50 Euro van mij pakken, maar die verdwijnen weer in mijn binnenzak met de rits dicht en iktel hun Dalesie na en het zijn er maar 1950. Hoe ze het flikken weet ik niet maar ze zijn wel handig. Wissel nu in kantoortje en daar worden de Dalesie keurig voor mij uitgeteld, kan ik controleren en dan betalen.

Gambia is sinds vorig jaar uit geroepen tot Islamitische Republiek, maar er zou niks veranderen. Maar dit jaar moeten alle vrouwen die in overheidsdienst zijn een hoofddoek dragen. Dus langzamerhand gaat er wel het een en ander veranderen, maar ze leven van het toerisme dus of dat nu zo slim is weet ik niet. Op homo of bi-activiteiten staat zo ongeveer de doodstraf dus het gaat de goede kant op want toeristen brengen verderf en rottigheid het land in. Alleen met de plastiek zakken zijn ze goed bezig eniedereen heeft nu een soort jute zak met hengsel wat ze gebruiken en je ziet dus inderdaad al veel minder plastiek op straat e.d.

Alleen hebben ze nu ook de controle-ziekte, meteen na de grens word ik 3x gecontroleerd op paspoort en later bij de veerdienst zijn ze helemaal zot. Na de ferry word ik 5x gecontroleerd voordat ik in mijn hotel ben. En dat was me een partij zoeken, ikhad alleen naam en wijk maar dat is normaal, alleen de asfalt wegen hebben naam en de huizen nummers. Dus dat is vragen en vragen want heel zo'n wijk is zandwegen en de eigenaar van het hotel was ook nog zo gochem om mij telfnr te geven van zijn zoon in Londen om mij telefonisch te begeleiden. En nu blijkt dat er geen WIFI is wat ik toch wel nodig heb en ik heb voor 10 dagen gereserveerd dus ik heb nog wat te doen om er onderuit te komen. Er is niks te koop geen water, geen ontbijt, helemaal niks nada, maar zijn tuinman kan mij met de auto wel weg brengen en weer ophalen. Alleen vraagt hij het dubbele wat een taxi kost blijkt later en ik kan niet met andere taxi terug omdat die de weg ook niet weten in die griebes buurten. Via via vind ik een ander appartement in Kiolie in een andere wijk en aan doorgaande weg en met zwembad en WIFI alleen een beetje duurder maar dat is dan maar zo. Op Zondag besluit ik toch zelf eens te gaan kijken en prijs te vragen en nu blijkt dat die "vriend" er voor zichzelf 8 Euro per dag bij gerekend heeft. Wel een beetje doorzichtig want de prijslijst hangt gewoon in de receptie en de eigenaar geeft ook volmondig toe dat de "vriend" elke dag van hem wat poen wou hebben als hij mij naar hier bracht maar daar werkte hij niet aan mee omdat zijn appartementen altijd verhuurt worden aan toeristen en die zijn over het algemeen niet gek en eerlijkheid duurt het langst.

Met de manager kan ik het goed vinden en zijn baas, de eigenaar dus, blijkt een groot zakenman te zijn die ook in de kippen business zit. Hij heeft een reis gepland van 10 dagen in Nederland om zich voor te laten lichten over kippenvoer, stal inrichtingen, kippenrassen alles wat er maar voorhanden is. Hij heeft mij gevraagd of ik hem wat wil introduceren en begeleiden. Nou heb ik 2 neefjes die in die handel zitten en die hebben al een dag ingepland over proefboerderijen, broedrijen en voerfabrieken. Wacht nog op antwoord van Venco-matic, dan hoef ik niet ver van huis af. Alleen; ze willen mij in die handel betrekken en daar heb ik absoluut niks geen intresse in. Ze doen maar zaken met die bedrijven maar niet via mij, ik zie de bui al hangen.

Gambia is een arm land met lage lonen. Hier in hethotel verdient de bardame 50 EURO per MAAND voor 6 dagen per week werkenvan 07.00 uur smorgens tot21.00 uur savond's. Dus 80 uur per week voor 12.5 EURO dus 0.15 cent per uur en die zijn zeer blij met een fooitje. Elke keer bij wisseling van personeel wordt de inventaris op gemaakt, echt alles gecontroleerd tot aantal eieren en theezakjes toe en de kas moet kloppen. Alleen als ik met ontbijt 2 thee drink met één zakje is het winst voor hun, want er is geen kassa, alleen maar briefjes en kladblok. Kamerhuur alleen af te rekenen met de manager. De cleanings lady's verdienen nog minder en zijn blij als ze wat kleren kunen wassen van klanten van de appartementen alleen zit daar altijd de gardenboy tussen die ook zijn graantje mee pikt. Alleen hier hebben ze een echt ratje dat de zaak wel heel opzichtig besodemieterd, maar ik heb hem getemd vorige week met de was doen, had hij de helft in zijn zak gestoken hoorde ik achteraf van de lady. Gisteren had hij "nieuwe" elastieken spinnen ( om mijn bagage op mijn motor te binden )gekocht, het waren oude gebruikte en hij vroeg10 EURO, dat kosten nieuwe nog niet in Nederland . Ik vroeg hem op mijn kamer;You gone fuck my ?AndI dont like that ! No noI do not !I give you a last change you fuck my ! No no absoluty not ! Oke we gone see. s'Avond's vroeg ik aan Omar de manager wat die elastieken mochten kosten en ik vertelde hem dat hij mij 10 Euro gevraagd had en ik betaald had. Hij riep hem meteen op het matje en ter plekke betaalde hij mij de 10 Euro terug en kreeg een partij op zijn kloten. Het personeel weet hier dat Alieu de grote baas naar Nederland komt en mijn gast is. Zij spreken hem nooit aan maar zien nu dat ik heel amicaal met hem omga en wat eet en drink met hem, dus dat maakt indruk bij het personeel. Vanmorgen weer de was laten doen en ik betaal rechtstreeks aan de lady en die vraagt mij hoeveel ik vorige keer betaald heb en nu blijkt dat hij de helft zelf gehouden had. Ik denk dat gaat goed komen !Als ik hem over het terrein zie lopen roep ik hem binnen en vraag hem hoeveel hij vorige week in zijn eigen zak gestopt heeft, hij weet er duidelijk geen raad mee. Ik vertel hem als hij niet heel snel de rest betaald ik het rechtstreeks bij Alieu zalmelden en niet bij Omar. Hij krijgt bijna een rolberoerte en pleace do not do that. Ik zeg oke; bud never you gone fuck my again, you understand ? Half uur later komt de lady mij bedanken en ik weet zeker dat ik van dat ratje geen last meer zal hebben. Met een van de bardames, Fatima ben ik naar haar huis geweest. Ze woont met haar dochtertje en zus methaar 3 dochters en een Tante in een best wel net "huisje" aan de rand van de stad. Geen water, elektra, TV of radio koelkast of fornuis, alleen wat matrassen op de grond en wat kippen rond de deur en toch hebben ze heel de dag goede zin en zijn vrolijk, er wordt op een houtvuurtje kip met rijst gemaakt. En de mannen? Die zijn er niet meer, die vertrekken met de noorderzon als ze hun "plicht" gedaan hebben.

Hier in Gambia is veelsekstoerisme maar dan net andersom als "normaal" is. Dames van middelbare leeftijd, veelal Engelse, komen naarhier om zich te laten verwennen door jonge negers. Vanuit Sierra Leone, Ghana, Senegal komen deze mannen naar hier om zich als gigolo aan te bieden en af en toe is het best genant om te zien, zeker als de dames in kwestie nogal wat drank op hebben, want dat is hier ook spotgoedkoop. Van de week in een restaurant zat zo'n stel en dame van ik schat minimaal 70 jaar en al flink wat drank op, zit tegenover haar lover en wil hem over tafel steeds vast pakken e.d. Maar hij heeft daar duidelijk niet erg zin in en gaat steeds wat achteruit, maar ze blijft aan de gang en ik schat dat hun tafel zeker 1 meter verschoven is en ik vermoed dat er later wel een dweil aan te pas gekomen is. Ook ben ik een vrouw uit de Kempen tegengekomen met een flinke neger. Zij sprak me bij mijn voornaam aan, maar ik herinner mij haar niet. Later heb ik haar nog een keer gezien in het uitgaansgebied, maar ik weet niet wie het is.

Hier komen heel veel toeristen uit Engeland, de Torries zoals die hier genoemd worden en die hebben niet zo un goede naam over het algemeen. Zeker niet als ze met een groepje zijn, dankunnen ze zich zeer asociaal gedragen. Heel de dag door zie je straat venters en die willen allemaal een Eurootjeverdienen met hun handeltje van zonnebrillen, slippers, sigaretten, je kunt het niet bedenken of ze leuren er mee rond en dat doen ze niet uit weeldemaar om een centje te verdienen. Een van die verkopers zie ik bijna elke dag vroeg al langs mijn hotel komen met een levensgroot bord met zonnebrillen, daar leurt hij hele dag mee over strand en s'avonds door uitgaansgebied. Vier Torries in blote bast, dikke pensen en volop tattoos menen lollig te moeten zijn en een gooit een glas bier over zijn bord met brillen een andere gooit ook bier maar met glas en al, was misschien wel niet zijn bedoeling maar hij deed het wel. Wat zonnebrillen kapot en consternatie, nou heb ik ook niet veel zin om het tegen 4 zatlellen op te nemen, maar dit was te grof. De verkoper beteuterd en durft ook niet veel maar er komt meer volk wat er zich mee bemoeit en ik had duidelijk gezien welke kloothommels gegooid hadden. Dus ik mij er ook mee gaan bemoeien en tegen degene die het glas gooide viel ik verschrikkelijk uit dat hij de boel ging betalen. Nu wist ik van de manager en zijn baas dat als er problemen zijn in hun nachtclubs en cafe's,zij altijd gelijk krijgen van de militairen die de straat bewaken, omdat zij hun behoorlijk sponseren. Dus ik denk als die militairen zich ermee bemoeien ik heel sterk sta. Ik vraag aan de verkoper hoeveel de schade is aan zijn zonnen brillen en hij schatte dat nog al hoog in vond ik zelf ook, maar ik zeg tegen die eikel en nu betalen; orI call my frend from the police en hij kiest eieren voor zijn geld en betaald want ze weten ook wel als de politie of militairen in actie komen zit je minimaal een dag en nacht onder de pannenonder niet al te beste omstandigheden en zonder airco. Meteen nadat hij betaald heeft gaan ze ook weg omdat ze ook wel in de gaten weten dat er toch politie komt als er samenscholingen zijn. Ook zie je ze vaak met hun Engelse lady's door de wijk lopen vol tattoos, een sigaret in de klep en zeer luchtig gekleed. Ik vind dat je dat niet kunt maken in een Moslim cultuur. En van de Moslim cultuur heb je hier geen last, absoluut niet zelfs, ze zijn zelf ook luchtig gekleed maar niet dat ordinaire. Je ziet hier veel mooie vrouwen en van alles van dun, dik, groot, klein, fors. In Mali is het allemaal van het zelfde net als in Senegal maar hier mede door toerisme een echte mengelmoes en veel moslims. Maar de vrouwen lopen er echt modern en sexy bij en ziet bijna geen hoofddoekjes en al helemaal geen boerka's en iedereen is altijd even vriendelijk en blij. Nergens heb ik mij ook maar een ogenblik onveilig gevoeld ook niet in de achterstands wijken en ik heb een dronken moslima gezien, die dronk sprite maar achter de bar werd er behoorlijk wodka bij getankt en met sigaret in de klep, wankel op de benen.

Zaterdagmiddag in mijn vorige hotel werd er wat muziek gemaakt op de straat, iedereen gaat gewoon op straat zitten en het verkeer rijd wel een ommetje en als Gambianen de Djembels horen moet er bewogen worden en dat is zeer mooi om mee te maken. Als stellen dan vurig en in trance helemaal "los" gaan en dit duurt dan uren aan een stuk en zonderalcoholen ook de kleintjesdoen dan al volop mee. Wat zijn wij een stelletje houten Klaasen.

Omar had voor mij een nieuwe achterband geregeld, geen van 130 breed maar van 110 breed met een grof profiel. Hij kostte ook geen drol en ik hoef er maar mee in Casablanca Marokko te komen, wantdaar is een Harley shop. Heb hem er hier bij bromfiets zaak mee opgelegd en dat duur dan gewoon heel de dag, maar was wel gezellig, maar heet en heb zeker 5 liter water op in de loop van de dag en wat bananen gegeten. Zijn werkbank staat buiten en gereedschap blijft s'nachts gewoon op werkbank buiten liggen, want je blijft met je poten van andermans spullen af. Alleen moet er 5x per dag gebeden worden en dan ligt het werk stil en om drie uur verdwenen ze allemaal in de Moskee voor het vrijdagmiddag gebed.

Met mijn been wordt het er niet beter op, heb al een behoorlijke verdikking in mijn knieholte en ben overdag veel met mijn prothese af op mijn frisse kamer met airco. Volgens laatste berichten krijg ik op Woensdag 2 maart mijn oude prothese van thuis, waar ik wel heel de dag mee op pad kan gaan, hier in Gambia aangeleverd. Mijn reis vervolgen zit er niet meer in, heb teveel tijd verloren. Ik zal mij dadelijk nog moeten haasten om op tijd in Valencia te zijn om mijn geplande vlucht te halen op 19 Maart.

Er is al een afspraak op Maandag 21 Maart om 9.00 uur om een nieuwe koker aan te laten maken en als het goed is heeft Frans ( de prothesemaker )alle onderdelen voor mijn nieuwe dan in huis. Want begin April ga ik met ons Drieka rusten in Spanje.

Onderweg in Mauritanië bij die controles denk ik weleens wat zou ik doen als ik daar voor Jan met de korte achternaam stond te controleren. Nu zeggen ze allemaal het is voor jouw veiligheid, maar dat is het natuurlijk niet. Als er nu eens een keer iemand zei; Ja je hebt gelijk maar ik krijg elke maand salaris als ik aan die poppenkast meedoe dan zou hij tenminste eerlijk zijn maar dat zit er niet in vermoed ik. Allemaal totaal afgestomd en geen enkel eigeninitiatief.

Kom je in een dorp van 100 hutjes echt een gehucht van 3x niks, hebben ze daar een 4-baansweg aangelegd met 500 solar lantaarnpalen zodat je van 20 Km afstand het dorp ziet liggen, maar de bevoking zit zonder stroom in hun armoedig hutje.

Een ander dorpje van hooguit 20 hutjes met strooien dak, aan prachtige nieuwe asfalt weg en wat doet het plaatselijke opperhoofd hij maakt wat verkeersdrempels om de vaart er een beetje uit te halen. Nou ja een "beetje", hij metselt om de 20 meter een betonnen buis van 30 cm doorsnee dwars over de weg heen zodat iedereen, ja ook grote trucks, zonder vaart te minderen van de weg afgaan en dwars door het dorp rijden, waar iedereen dan nog een kwartier in het rode stof naar lucht zit te happen. Maak dan een normale drempel waar je wel overheen kan met pakweg 30 KM per uur dan is iedereen blij incl. Tony himself.

Als je in Afrika een vraag stelt krijg je bijna nooit een direct antwoord maar altijd een wedervraag. In Kidari vroeg ik aan een lerares Engels of er een brug is. De discussie is dan als volgt;Is er here a bridge? You wil see the river. Is er here a bridge? You wil to the other side ?Is er here a bridge? Yes om six a clock. Om six a clock is er a bridge? You can go to the other side om six a clock. Is er here a bridge? No! Thank you that was my question.

In de auberge logeerde ook 4 buitenlanders ik weet nu nog niet wat voorNationaliteitze hadden ondanks dat ik het 10x gevraagt heb. Ikweetnu dat ze om 11 uur kwamen ipv 10 uur dat ze met de auto waren dat het 2 koppels waren en dat ze ontbijt willen hebben, dat ze in het restaurant gegeten hebben endat ze een nacht blijven. Ik weet alles van hun behalve hun Nationaliteit .

Geld stinkt niet is een Nederlandse uitdrukking nou dan heb ik nieuws voor jullie, hier in Gambia stinkt het geld echt en niet een klein beetje maar echt stinken. Van sommige briefjes kan ik de waarden niet van lezen en kleur onderscheiden maar dat blijft hier gewoon in de handel. Voor kort was het grootste biljet 100 Dalesie een dikke 2 Euro nu sinds kort biljet van 200. Dus als je hier pint voor 100 Euro krijg je het normaal niet in je portemonee.

De vogelhuisjesman of the little bird house man, is een begrip hier in het uitgaansgebied, hij is zwaar gehandicapt en rijd rond in een door Nederlanders geschonken rolstoel en hij verkoopt zelf gemaakte vogelhuisjes van conserven blikken. Hij verkoopt ze veel te duur maar is zeersympathiek, charmant, netjes gekleed en beleefd. Ik pingel natuurlijk weer af en bied hem van dat geld een consumptie en jawel hoorfeillooshet duurste van de kaart een capuccino. Rijd ook eens mee in taxi vol Nederlandse vlaggetjes het blijkt dat hij als klein jochie "geadopteerd" is door een nederlandse dame uit Vinkenveen met 3 zonen en hij is haar 4e zoon. Zijn taxi is door haar geregeld en zo verdiend hij redelijk de kost en is zeer dankbaar over Mom Maria uit Vinkenveen.

Mijn moment van de dag hier is het ontbijt. In Marokko en verder at ik elke dag bananen vooral om de kramp in mijn benen te verminderen door de vitaminen B. Slaap best goed maar word elk uur wakker van de kramp en met mijn rechterbeen kan ik dan eens naast mijn bed gaan staan en strekken maar links heb ik een probleem om de kramp weg te krijgen dus dat komt mijn nachtrust niet ten goede. Nu had ik en ons Drieka ook eens gehoord dat tomatensap en tomaten nog veel beter werken om kramp te voorkomen. Had hier in grote supermarkt pakken Spaanse tomatensap gescoord en die staan in de koeling aan de bar. Tegenover het hotel verkoopt een vrouw wat groenten en fruit, ze zit daar dan met haar dochtertje van ongeveer 3 jaar voor haar huisje in de schaduw. Als moeder binnen bezig is neemt dochtertje de honneurs waar, zij roept moeder als er klanten zijn. Elke morgen als ik buiten heerlijk onder een grote boom van mijn Full Englisch ontbijt ga genieten, zwaait ze al naar mij en roept moeder en ik koop tomaten voor 0.25 cent echt spotgoedkoop en lekker. De bardames wassen ze en snijden ze doormidden gooien er flink wat zout overheen en wat peper en ik zit daar als god in Frankrijk in de schaduw te genieten.HEERLIJK mijn moment van de dag. En heb nu al meer als een week totaal geen last meer van kramp. Iedereen en ook ik denk dat Engels hier de moedertaal is, maar dat is niet zo. Bijna iedereen spreekt Engels maar dat wordt op school geleerd en wie niet naar school geweest is, zoals de vrouw van de tomaten, spreekt geen Engels maar Afrikaanse talen waaronder Wolf en andere dialecten. Ook kinderen spreken geen Engels

Op dinsdagmorgen heb ik steeds meer last van mijn knieholte en heb een flinke verdikking met een witte vlek erop en het lijkt op een ontsteking. Ik besluit om mijn badprothese niet of zo weinig mogelijk te gebruiken en aan de antibiotica te gaan en te wachten op mijn reserve prothese die Woensdag hier zal zijn volgens afspraak. Als ik aan mijn ontbijt zit word ik gebeld dat mijn "POOT" er al is en ik spring gelijk in een taxi ( toevallig die Nederlands ge-adopteerdejongen) en een kwartiertje later heb ik mijn andere prothese aan. Wel weer even wennen maar voelt gelijk beter aan, zit dieper in de koker zodat de verdikking in de koker zit. Alleen mijn voet is "stijf" ongelofelijk, dat ik daar ooit goed op heb kunnen lopen. Maar mijn echte prothese voet was dan ook erg dynamisch.

Het is nu Donderdagmorgen met mijn knieholte gaat het beter, de vlek en verdikking zijn weg en voelt redelijk aan en ben van plan om op Zaterdagmorgen zeer vroeg te vertrekken met de eerste ferry van 07.00 uur en dan eventueel 2 nachten op camping Zebrabar te blijven als het tegenzit met mijn been. In Mauritanië wil ik maar een overnachting in Noakchot en dan maar desnoods de laatste 100 KM naar het hotel in Marokko eventueel in donker rijden. Dit is rechte weg met goed asfalt en zeer weinig verkeer. In Marokko val ik weer in mijn Europese verzekering als ik strand en kan ik eventueel mijn motor tijdelijk in Casablanca of Marrakech achterlaten en rechtstreeks op Eindhoven vliegen. Om eventueel later mijn motorop te gaan halen, we zien wel wat het gaat worden.

Achteraf een dode koe in de kont kijken is niet zo moeilijk, maar het beste was geweest dat ik in Mauritanië toen ik strandde, meteen mijn prothese open had moeten snijden. Danhad ik gelijk gezien dat reparatie geen optie was en had ik in 2 dagen terug kunnen rijden naar Marokko. Nu heb ik eerst 2 dagen naar Mali gereden en later 2 dagen naar Gambia en nu weer 3 dagen naar Marokko.Ik heb mij hier in Gambia best wel vermaakt, maar 2 weken is voor mij veel te lang, zeker als je niet goed van plek kunt.

Allemaal weer bedankt voor het medeleven en reacties en tot in Marokko

Groeten; TOBAB TONY of te wel WHITE MAN TONY

Foto's volgen nog

Op donderdagmorgen vroeg vertrokken voor mijn 1800 Km naar de Mauritanische grens, mijn opzet is om dat in 2 dagen te doen en dan voor de grens te slapen. Op Zaterdag de grens over en slapen in Nouakchot en op Zondag weer de grens over met Senegal. Want ik wil maar één nacht in Mauritanie blijven, wat volgens mij het grootste klote land ter wereld is en het is niet voor niks een Islamitische staat. Ik wil ook niet de grens over bij Rosso wat de beruchtste grensovergang is in heel Afrika en vanuit Mauritanie rechtstreeks naar Mali heb ik honderden KM onverharde pistes, dus het zal wel weer een bootje worden om de Senegal rivier over te komen, waar ik leuke ervaringen aan over gehouden heb.

Ben vrij vlug de stad uit en pak de tolweg tot voorbij Agadir dat schiet lekker op en de prijs valt mee als je tenminste de tolbeambte "omkoopt",dat hij je in categorie 1 indeelt. Want het systeem is; dat jemet een aanhanger in categorie 2 thuis hoort en dus meer betaald als bijvoorbeeld een volle touring car. Ik geef dan mijn tolbriefje met 10 dirham munt en vraag categorie une, als hij nee zegt pak ik de dirhams terug en vraag het nog een keer en meestal is hij dan van gedachten veranderd en inderdaad ik kom er elke keer mee weg. Bij Agadir veel wegwerkzaamheden omdat ze de tolweg verder door willen trekken naar het zuiden, maar als ik de puinzooi achter me heb schiet het lekker op met een stevige wind in de rug.

Maar de ellende begint als ik colonnes tegen begin te komen, het blijkt dat de Koning ook een bezoek gebracht heeft aan het bezette gebied in de westelijke Sahara, bij de meeste colonnes kan ik gewoon op mijn helft door kachelen met redelijke snelheid, maar bij sommige moet ik in de berm wachten omdat motor ordenans mij de weg af dwingen. Het gaat er naar uitzien dat ik mijn geplande KM van vandaag niet ga halen op die manier. Mijn lunch wordt deze keer geen tros bananen want die verkoopt hij mij niet maar wel een bananen-shake van anderhalve liter en zeker zo lekker. Ik kom maar tot voorbij Tan-Tan aan kust in El Ouatia en durf niet verder omdat ik niet weet of dat er in de volgende plaats hotels voorhanden zijn en anders kom ik zeker weten weer in het donker tezitten te klooien. Vindt eenuitstekend hotel met uitzicht over zee en WIFI alleen de keuze in het restaurant is beperkt tot visschotel maar dat vind ik geen enkel probleem. Eerst nog praatje gemaakt bij wat Nederlanders die tegenover hotel op een camping staan, die waren gisteren gekomen maar hadden bijna heel de dag in de berm gestaan omdat de Koning himself met de nodige konvooien, hen tegemoet kwam. Mijn visschoteltje bestond uit 15 calamares ringen, 5 gegrilde rode poon en 5 grote sardines op een bedje van 20 slib tongetjes. Wat heb ik lekker gegeten en dat zonder alcohol !

Voor 08.00 uur s'morgens zit ik op de brommer, het waait nog harder als gisteren maar lekker in de rug, na 150 KM passeer ik een mooi hotel wat ik gisteren zeker voor de donker had kunnen halen. Ikkom nog enkele konvooien tegen met opleggers met kapot spul maar heb ik er geen last van en het gaat voorspoedig tot aan Laayoune en daar begint het bezette gebied in de Westelijke Sahara. Het grote voordeel is dat alles de helft goedkoper wordt waaronder benzine voor 45 cent de liter. De stad is een grote kazerne en het stikt er van de militairen en het nadeel is dat er veel controles zijn wat mij later op gaat breken. Bij de eerste controles meteen prijs moet aan de kant en hij maar roepen fisch-fisch en ik geef hem mijn paspoort en hij weer fisch-fisch ik snap er de ballen niet van. Hij gaat zijn hokje in en schrijft mijn paspoort over in een boek en komt nog bij mijn motor het merk en mijn nummerbord noteren. Na 2 dagen kwam ik erachter dat fisch copy betekent. Heb die dag nog zeker 20 controles en af en toe ga ik in discussie en dan duurt het nog langer, maar het schijnt dat het voor MIJN eigen veiligheid is dat ze iedereen door laten rijden en mijn paspoort overschrijven in hun boek. Heb geen enkele keer gezien dat ze een Marokkaanse auto of bus welke vol zit, controleren alleen tonyfromthefields is elke keer de sjaak. Bij Dakhla besluit ik te gaan slapen omdat ik voor het donker nooit de grens ga halen. Dakhla ligt op een landtong en ik moet 50 KM heen en 50 KM terug over dezelfde weg met aan 2 kanten water wat wel weer mooi is in het verder saaie landschap van vandaag. Krijg hier nog 3 controles die ik morgenvroeg dus ook weer ga krijgen.

Ik vind een prachtig hotel wat eigenlijk veel te duur is maar incl. ontbijt en ik krijg niks afgepingelt. Er worden mij gouden bergen belooft. Prachtig en goed restaurant heel de nacht bewaking, WIFI, vanaf06.30 uuronbijt, het kan niet op. Als ik op de kamer kom; geen WIFI maar verder een schitterende kamer alleen TV werkte ook niet. Airco wel, maar het is maar 15 graden dus niet echt nodig. Als ik naar restaurant ga GESLOTEN ja hij heeft een mooi restaurant maar alleen voor ontbijt en of ik mijn motor dichter bij de deur wil zetten kunnen ze hem van de straat af niet zien en staat hij beter onder de camera. Alleen nu de stad in om te eten; ikeet redelijk en met pintje. Om 07.00 uur s'morgens gaik naar beneden om te ontbijten maar vind helemaal niemand. Zie wel scherm van de camera's waar niemand naar kijkt en vind onderhand de receptionist die op een bankstel ligt te snurken. Ikknip het licht aan en maak hem wakker voor mijn ontbijt; ja 5 minuten oke. Doe mijn tassen in de aanhanger haal mijn helm te voorschijn en duw mijn motor van de stoep en ga weer naar binnen, heeft die klojo het licht weer uit gedaan en snurkt er weer op los. No problem voor mij, ikstart mijn brommer en ik ben weg zonder te betalen. Alleen hoop ik dat hij de politie niet belt want ik heb nog 3 controles te gaan, maar geen enkel probleem en mag nu voor mijn veiligheid gewoon doorrijden.

Voor de grens stop ik om te tanken, wat te eten en info over het hotel. Op de terugweg wil ik hier overnachten, want ik wil dan vanuit Senegal maar een overnachting doen in Mauretanie en hier slapen. Kom eruit en de prijzen vallen mee en goede stalling voor mijn brommer. Bestel brood met kaas en dan krijg je hier altijd La Vaca Cirie, je weet wel die driehoekige kaasjes en die worden per stuk verkocht maar nu krijg ik een vol doosje van 8. Als ik afgerekend heb en de ober ziet dat er nog 4 over zijn komt hij mij keurig geld terug brengen. Op de parkeerplaats sta ik met een Spanjaard te praten voor mijn motor en een Mauritanier die naast mij geparkeerd staat met zijn auto rijd een stukje achteruit en wil dan mij ongeveer omver rijden omdat IK in de weg sta op een parkeerplaats van 1 hectare groot en dan claxoneerd hij ook nog dat ik op moet schieten. Nou ik ben dus geen cm opzij gegaan en hij rijdt zelf een stuk verder achteruit om voor mij door weg te kunnen draaien. Dat was mijn eerste contact met een Mauritanier van deze reis; wat een klote volk. De Marokkaanse grens verloopt soepel en dan heb je 5 KM niemandslands wat een grote puinzooi is vol autowrakken en troep en een grote puinbak waar met de motor maar net door te komen is. Bij Mauritanische grenspost moet je nu voortaan een visa kopen, eerst kon dat niet en nu moet dat. Jaren terug koste een multy visa ongeveer 60 Euro en nu een enkel voor 140 Euro en als ik straks terug kom ook weer. Dit zal het toerisme wel ten goede komen vermoed ik maar ik denk dat ze in een Islam staat liever geen toerisme hebben die brengen toch alleen maar verderf en rottigheid. Tien meter na de grens mijn eerste paspoort controle hoe gek kun je zijn. Hij had mee kunnen luisteren maar hij schrijft ijverig mijn hele paspoort over. Maar hij zal het wel niet druk hebben, er was op heel de grenspost geen enkel buitenlander als alleen ik, zelfs geen Marokkaan. Ik ga in Nouadhibou slapen want ik weet dat er op de 450 KM naar Nouakchott helemaal niks is. Nog 6 controles voor mij, voor ik bij de voor mij bekende auberge ben die door Europeanen werd gerund, is helaas gesloten bij gebrek aan klandizie en ik ga opzoek naar een hotel. Ik vraag aan een taxi chauffeur of hij een hotel weet en hij zal wel voorop rijden wat ik pertinent afwijs maar hij weet van geen wijken, na 1Km stop hij bij een hotel en hij maar wijzen hotel hotel, awel mercie monsieu maar hij wil poen hebben. Om er vanaf te zijn geef ik hem maar 20 Dirham ongeveer 2 Euro en hij taait af. Boek in bij hotel en na 5 minuten staat die soepjurk weer in het hotel komt hij vertellen dat het geen 20 Euro is.Nee dank me de Koekkoek ik zal 20 Euro geven voor 1 Km voor dat geld mag je me naar Senegal rijden. Vraag bij bali wat ouguiya's en hij is tevreden en taait af. Voor de duidelijkheid er gaan 400.000 ouguiya's in 1 Euro.

Nu is Mauritanie niet alleen een klote land maar ook straatarm en toch duur omdat ze helemaal niks hebben als grind en zand. Mijn hotel is dus gewoon 3x zo duur als in Marokko. Maar ze hebben ijzererts en die mijnen hebben ze redelijk verkwanseld aan de Chinezen die in ruil daarvoor weg aan gelegd hebben tussen Nouadhibou en Nouakchott. Spreek nog een Fransman in hotel die voor mijnbouw-machines hier is en die verteld mij dat er geen enkele toerist meer komt en dat hij nu ook voor de laatste keer hier is. Het onderhoudscontract met hun loopt af en de betalingen duren een eeuwigheid. Omdat de prijs van erts gekelderd is totonder de winningsprijs, hebben de Chinezen hun handen er van af getrokken en kan de Mauritanische overheid hun mijnen met verlies openhouden voor de werkgelegenheid. Als ik s'avonds ga eten en een blikje Heineken kan kopen voor 7 Euro is mijn dorst vlug over. Op Zondag wil ik een eind voorbij Nouakchott komen wat eigenlijk een peuleschilletje is, maar ik moet 5 pompen hebben voordat ik benzine kan kopen. Diesel is er in overvloed, voor 1,5 Euro de liter dus driex zo duur als in Marokko. En dan de controles dat slaat helemaal nergens op ik raak er echt van geïrriteerd, soms wordt alles achter op een kalenderblaadje genoteerd het slaat echt helemaal nergens op en dat alles voor mijn veiligheid. Spreek vandaag een Japanner op een BMW GS die al 2.5 jaar onderweg is en nu naar Dakar gaat, ook hij is doodziek van de controles. Kom toch Nouakchott voorbij maar in het donker, waar ik in Boutilimit een leuk hotel vind met betaalbare prijzen. Kom wel in acute geldnood, kan nergens wisselen of pinnen en credit card kennen ze niet

Op maandag besluit ik toch maar om in ieder geval mijn motor maar vol te gooien in Aleg en maar zien wat ik over heb om te eten, want ik ga vandaag toch de grens over hoop ik althans toch. In Kaedi probeer ik nog te pinnen of wisselen maar zonder succes, koop van mijn laatste centen wat brood, kaasjes, cola en water. Ikeet lekker en wil vertrekken maar als ik naar mijn motor loop stap ik in een gat en val op mijn smoel, mijn helm en bril vliegen de straat over en ik ben toch wel verschoten. Maar als ik achter mij kijk zie ik helemaal geen gat, hoe kan dat nou ik ben toch niet gek en dan zie ik pas mijn prothese onderbeen, haaks op mijn knie staan. Er is meteen een hoop volk bij en er ze willen de ambulance bellen voor naar het hospitaal. Maar ik krijg toch uitgelegd dat ik eenmecaniciennodig heb en geendokter. Had helemaal niet in de gaten dat ik nu voor de verandering mijn badprothese wel bij had, naar Japan en Zuid-Amerika heb ik hem nooit mee genomen. Wat een geluk bij een ongeluk !Word overeind geholpen en op de bijrijdersstoel van een auto gezet en naast mijn aanhangertje gereden. Er staan nu ongeveer ook 200 kinderen om mij heen en de straat is helemaal versperd, maar ik trek er mij helemaal niks van aan en trek mijn motorbroek uit zodat ik in mijn onderbroek sta en doe mijn prothese af, verwissel van prothese, knoop mijn broek weer op en ben klaar om te vertrekken. Er zullen wel wat kinderen een trauma opgelopen hebben, maar dat is mijn probleem niet. Ben zo vlug mogelijk weg om de stad uit te zijn en dan eens echt plan de campagne te maken, mijn motor loopt ook nog eens zeer slecht na mijn tankbeurt dus het wordt tijd om mijn 10 liter reserve V-power in de tank te gooien.

Heb het volgende plan bedacht; ik zal morgen in Kayes (Mali )zijn en daar zijn hotels WIFI en vliegveld, want er zal wel wat ingevlogen moeten worden. Ik ga er nog steeds vanuit dat de verbindingsbuis tussen koker en voet gebroken is en die kan ik wel vervangen, desnoods kan ik wel ergens op een draaibank een nieuwe pijp draaien, maar eerst maar eens naar Kayes om contact op te nemen met het thuisfront en verzekeraar. Gelukkig heb ik strak nieuw asfalt zodat ik bijna niet hoef te schakelen en schiet ik lekker op. De controles omzeil ik nu om met mijn licht uit te rijden, had in de gaten omdat ik met licht op rijd natuurlijk meteen herkenbaar ben als buitenlander en dat gaat mij redelijk af omzeil er zo minstens 10. Als ik niet ver van Selibaby ben waar ik wil gaan slapen weer een controle en er wordt gevraagd of ik alleen ben en waar mijn vrienden zijn, ik snap er de ballen van. Maar vanaf nu is het bij elke controle weer bingo en overal willen ze weten waar mijn vrienden zijn, nog uit proberen te leggen dat ik die geen heb maar zonder succes. Op het laatst wordt mij gemeld dat ik mij bij de Nationale garde moet gaan melden en zij brengen mij dan naar mijn hotel, meld mij keurig en weer een partij vragen over mijn vrienden. Ik word naar mijn hotel gebracht en daar word mij wat duidelijk, er blijken 4 buitenlanders gereserveerd te hebben wat hij bij de overheid gemeld had en nu dachten ze dat ik een van hun was. Gelukkig kan ik hier met Euro's betalen alleen moet hij zijn moeder bellen voor de koers. De Nationale garde komt nog terug want ze hebben mijn visa niet gecontroleerd en nu komt het mooiste van ALLE controles ze zien voor het eerst mijn gezicht heb overal behalve bij grens gewoon mijn donkere bril en gezichtsdoek opgehouden.

Wat een fake zooi !Ga vroeg naar bed omdat mijn prothese dan af kan, s'morgens vertrek ik na mijn ontbijtje weer vroeg.

In het dorp vraag ik aan politieagent de weg maar dit had ik beter niet kunnen doen, hij wil weten waar ik geslapen heb maar ik weet de naam van het hotel niet en dat is zeer belangrijk maar via de Nationale garde wordt dit probleem opgelost. Denk dat ik nu mag vertrekken maar de registratie is nog niet voltooid, hij schrijft echt heel mijn paspoort over op de achterkant van zijn kladblok. Blijk dat ik 45 KM strak asfalt heb naar de grens toe,maar volgens hotel eigenaar slechte piste.

Onderweg rijd ik nog een vrouw van ongeveer 30 jaar voorbij, ze verplaats zich op twee schouder krukken en dan 2 benen tegelijk naar voren en het is nog zeker 15 KM naar de grens waar het eerste dorp is in deze hitte. Ik stop bij haar en geef haar een fles water, heb helaas niks te eten bij mij want ze heeft honger. Ze gaat haar geluk beproeven in Senegal en hoopt dat ze daar een beter leven heeft. Wat hebben wij het goed !

In Gouraye moet ik met een bootje de rivier over naar Bakel Senegal. Je kunt het je niet voorstellen dat je je er op verheugd dat je dan weer in de beschaafde wereld komt, het moet niet gekker worden. Mijn laatste politie controle verloopt weer anders, ik moet achter hem aan rijden en hij brengt mij naar de grenspost bij de rivier, maar ik houd degelijke afstand omdat hij geen enkele verlichting heeft en een slechte weg heb. Hij stopt en geeft mij gebaar dat ik korter op hem moet gaan rijden en ik vraag WIE; hij rijd weer aan en na 1 KM weer hetzelfde WIE, maar we komen bij de rivier. De controle stelt dus helemaal niks voor na 2 minuten sta ik aan de oever en begint het onderhandelen met de "schipper" de douane is mede onderhandelaar over de prijs die zullen hun graantje ook wel mee pikken vermoed ik. We zijn er vlug uit misschien ook wel omdat er een stuk of 15 bootjes liggen. Houd mijn hart af en toe wel vast als ik zie hoe ze over planken mijn motor op de boot krijgen, maar het gaat zonder problemen GOOD-BYE MAURITANIE.

Wat een verademing aan de andere kant komt de douane mij tegemoet; Welcome in Senegal. De vrouwen staan in hun naakie de was te doen, goed voorover gebogen met hun tepels in het water, dat zie ik liever als een boerka ! Stempeltje in mijn paspoort en voor de motor helemaal niks. Zit meteen op de goede weg maar deze is veel slechter als 8 jaar geleden. Maar ook hier net als in Mauritanie droogte, het heeft al een jaar niet geregend. Er zijn nog wel putten waar het vee kan drinken, maar grazen is niks als droog verdord gras en overal liggen al kadavers. Dit gaat niet goed komen zonder regen. In Kidira kan ik pinnen, heb weer cash op zak, de grens stelt ook niks voor alleen staan er honderden vrachtauto's die de grens niet over kunnen of mogen naar Mali ivm de noodtoestand. Ikkoop meteen een SIM card want ik zal wel moeten bellen vermoed ik. De weg naar Kayes is zeer goed en stelt niks voor ook geen controles alleen de stad in weer wel. Zoek het voor mij bekende hotel in het centrum op maar deze heeft geen WIFI. Er schijnt maar een hotel te zijn wat WIFI heeft en dit is een zeer duur waar alleen overheidsmensen en zakenlui overnachten maar ik MOETWIFI hebben. Hier merk ik wel iets van de noodtoestand, ikstop netjes bij de slagboom welke omhoog gaat maar wel 3 man securitie erbij. Hij vraagt wat er in mijn plunjebaal zit; tent, luchtbed en slaapzak. Dat wou hij controleren en daar had ik geen zin in. Zet hem weer in zijn 1 en rijd aan, maar na 5 meter springer er 2 militairen met mitrialeur in aanslag voor mijn motor en ik moet afstappen wat ik netjes doe. Securitie er weer bij en mijn plunje baal gaat open en paspoort e.d. wordt gecontroleerd en ik mag door naar receptie waar ze mij vertellen dat het geen slimme aktie was van mij omdat het leger hotels beveiligd die door de overheid worden gebruikt en er zijn al verschillende aanslagen geweest en ze willen voorkomen dat er meer komen. Ik vertel hem als ik een aanslag had willen plegen, was ik wel via de uitgang naar binnen gereden want hier kun je zonder een probleem zo naar receptie rijden. Hij kijkt mij verwonderd aan en kijkt eens naar de uitgang en ik zie hem denken.De volgende morgen zit er inderdaad ook een militair met eenklapperpistooltje bij uitgang.

Op de kamer meteen mijn been geopereerd om te kijken en te meten wat voor lengte pijp ik moet hebben maar dit valt tegen. De koker is er finaal uitgebroken en kan absoluut hier niet gerepareerd worden, ook mijn laptop is totaal dood. Ga aan receptie vragen of zij geen computer hebben voor gemeenschappelijk gebruik. De technische man wordt op geroepen en zal naar mijn kamer komen. Ik krijg dus gewoon een laptop op de kamer van hotel en hij zal mijn computer meenemen voor reparatie, kijkdat is service. Alleen moet ik ook nog nieuwe banden hebben, maar dat had ik in Bamako gepland, maar daar zal ik voorlopig wel niet komen.

Contact met thuisfront en ANWB maar nu blijkt dat ik zeer ernstig tekort geschoten ben. Ikheb wel mijn wegenwachtpakket uitgebreid met Marokko, maar niet mijn reisverzekering naar werelddekking. Deze had ik na mijn Japan reis naar Europa terug gebracht. Dus maar goed dat er niks ernstigs gebeurd is want dan hadden we echt een probleem gehad. Na contact met thuisfront (ons Drieka) had ik eerst plan om van Gambia uit naar huis te vliegen en met gerepareerde prothese en nieuwe banden terug te komen. Maar nu wordt mijn oude, nog goed bruikbare prothese, naar Gambia verstuurd met een pakket met fiets onderdelen via de Plumber geregeld. Om met mijn badprothese van 15 jaar oud te rijden is geen optie, ikheb nu al veel last van mijn knieholte en als ik een wondje krijg ben ik er klaar mee. Ikben van de laatste Dakar rally ook vanuit Dakar naar huis gevlogen en mijn motor verscheept, door dezelfde toestanden.

Heerlijk gegeten voor het eerst in een 5Sterren hotel, maar ik heb me een partij diareegekregen en een keer haalde ik het toilet net niet en heb ik de hele badkamer uit moeten spuiten, dat was pas een NOODTOESTAND, of te wel Grand Maleur !!!

Allemaal weer bedankt voor de reakties en medeleven vanuit Gambia

Chris met 1 tas op zijn rug en hij 1 op de tank en aldoor telefonerend tussen het stadsverkeer door naar de parking waar de Yamaha klaar stond. Het was wel geen model 2014 maar 2012 met 100.000 op de klok, maar een kniesoor die daar oplet !

Om17.00 uur waren wij on route, hij reed nog een stukje voorop en wees ons rechts af en dan Todo Directo; no problem. Eerst tanken want er zat natuurlijk Nada Niks in de tank en nadat wij de hele rondweg hadden gehad, reden wij om17.45 uurvlak bij het vliegveld de N8 op."Nee mijn postduiven instinkt werkt nog redelijk ".

Voor de top van een col van 2250 meter zaten wij in het donker te klooien (ikke dan toch), bij weg werkzaamheden en kwamen veel te laat in ons hotel. Maar de zeer leuke eigenaresse maakte nog een heerlijke Tajin voor ons klaar en ze hadden drank, want haar man stonk een uur tegen de wind in naar de alkohol. En Chris en ikspraken af dat we NIET meer in het donker zouden rijden ivm gevaar. Maar het zou nog veel erger worden !

Op vrijdagmorgen eerst mijn koppelingskabel proberen te stellen maar nu bleek dat de contramoer van de koppeling los zat en de deksel open moest, maar gelukkig viel alles mee en Chris had zijn eerste Harley-sleutel les gehad !Wij zouden het rustig aan doen, naar Bohem dades en dan de kloof in; eerst 80 KM verhard en dan 50 Km of-road en dan weer verhard naar de doorgaande weg naar Merzouga een hotel zoeken. Maar we waren al zo stom om zonder te tanken de kloof in te rijden, maar bij uitgebreide koffiestop werd ons verteld dat na 20 KM clandestien benzine verkocht werd, maar we hebben nog een partij moeten zoeken en hij had in totaal maar 20 liter tegen woekerprijzen. Nog geprobeerd een nieuw schapen-vachtje voor mij te kopen, maar dit was zo vers dat we het schaap eventueel nog wel hadden kunnen reanimeren. Nog uitgebreid gegeten en toen moesten we haast maken om voor het donker de 50 KM te klaren. Ik was in de veronderstelling dat het 50 Km vlakke piste zou zijn maar het bleek dat we door rotspartijen vanaf 2000 meter via 3000 meter weer afzakken naar 2300 meter moesten. Ik keek Chris eens aan en zei; datals ik alleen was, begon ik er niet aan en Chris was dezelfde mening toe gedaan, maar gezamenlijk moest het kunnen. Het begon ook nog eens te regenen en overgaande van natte sneeuw in mooie witte vlokken. Mijn winterhandschoenen aan en andere bril en Chris voorop met zijn GPS tokkelde wij naar boven wat redelijk ging. Maar naar beneden werd een gevaarlijke lijdensweg, mijn voorwiel sloeg regelmatig vast in mijn spatbord door de modder en met mijn achterwiel geblokkeerd door de rem schoof ik soms wel 20 meter onbestuurbaar naar beneden. Af en toe met 2 voeten op de grond los van het zadel, mijn motor uit de modder laten brullen. Dan had Chris het op zijn of-road wat makkelijker, maar hij vertelde later dat hij ook menigmaal wat geslibberd had. Onderweg was ik nog gestopt om in een ruïne te gaan slapen, had mijn tent en slaapzakken toch niet voor niks bij maar Chris wou in het dorp slapen, dus maar weer door geslibberd. Toen wij de lichtjes van het dorp zagen stopte Chris bij 2 brommertjes, ik wist niet waar het over ging omdat ik wat achter was maar Chris reed door dus ik was ook niet van plan om te stoppen.Ze riepen mij nog na met: he amigo, maar ik reed door. Na 200 meter voelde ik dat ik bij mijn linkerarm gepakt werd, ik verschoot mij kapot en mijn eerste gedachte was die wil mij van mijn brommer trekken om mij te beroven. Dus mijn reactie was niet zo fijn voor hem, ik greep zijn stuur en stuurde hem links de keien in zag hen nog een smakkerd maken en ik extra gas om Chris in te halen, want ze waren met zijn tweeën. Na een paar Km stopte wij bij een tegenligger in een jeep die wilde weten of er veel sneeuw op de berg lag want hij wou nog de pas over. No problem, un poco. Ik vertelde Chris dat ik de brommerrijder een oplawaai gegeven had en dat hij over de keien ging. Maar ......hij had aan Chris gevraagd of hij achter hem aan mocht rijden om dat hij geen licht had !Ik vermoed dat hij dat voorlopig ook niet meer zal zien. Bij de harde weg kwam een auto aan rijden die ons wenkte het bleek de eigenaar te zijn van een auberge en wij achter hem aan. Hier werd de potkachel opgestookt en een bak lauw water om mijn bevroren linker hand te ontdooien wat had ik het FRIS. Er werd nog berbersoep gemaakt en een gigantische tajin. Op onze slaapkamer de gaskachel aan gestookt en wij hadden een zeer leuke avond met mijn namaak cognac. De rest van de fles heb ik voor die moslim achter gelaten. Ik scoorde nog een leuk vachtje voor op de brommer voor zeer weinig geld. Als wij gingen slapen moesten wij de gasfles zeer goed dicht draaien want die wou nog wel eens lekken, maar ik vermoed dat ze hem met de blote hand niet meer open zullen krijgen toen ik Chris aan de knop zag draaien met een rood hoofd. s'Morgens een zeer goed ontbijt en op ons gemak door de woestijn naar de Erg Chebbi duinen ennaar de voor mij bekende auberge Sahara. Onderweg nog wel de beton van mijn motor laten verwijderen omdat ik anders wel weinig koeling heb op mijn oliekoeler en spanningsregelaar.

Op Zondag zouden wij door de woestijn naar Merzouga rijden en daarna in Agdz gaan slapen want er zou een verharde weg zijn volgens GPS en Auberge eigenaar, anders moesten wij wel 500 KM omrijden om in Merzouga te komen en dat scheelt weer gauw een dag rijden. Zeer mooi gereden en later door vallei naar Agdz. Deze vallei was eerst een van de mooiste in Marokko maar nu hebben ze er een puinzooi van gemaakt. Ze zijn hem aan het verbreden naar 4 baans dus wij niks anders als stof gehapt en door grind gestuiterd. In Agdz zijn zeer weinig hotels weet ik uit ervaring, maar we besloten toch maar om er mee op te houden om niet weer het risico te nemen om in het donker te rijden. Ja, ja,we worden al verstandiger. Slecht hotel maar vriendelijke mensen; we kregen wel 2 kamers met groot bed voor hetzelfde geld. Het advies was om de kraan eerst 10 minuten te laten lopen om warm water te krijgen maar na 5 minuten stond het water tot aan mijn bed. Heb toen de slang bij Chris vanhet bidet afgeschroefd en Chris de douche kop bij mijn bidet in gepalmt en konden we toch nog badderen. Ja; op zulke momenten mis je De Plumber toch wel !

We hadden het plan om op maandag naar Agadir te rijden en daar 2 nachten in hetzelfde hotel te blijven, dinsdags dan op en neer langs de kust naar Essouara en op woensdag over de mooiste col van Marokko naar Marrakech en donderdagmorgen om 5 uur zou Chris dan naar huis vertrekken. Wij hadden tijd in overvloed en op terras dan altijd cola en kilo bananen. Je weet nietwaar ze ze van toveren maar altijd prijs en koffie na voor in totaal 3 EURO. We werden in het Nederlands aangesproken door Marokkaan die in Breda gewerkt had en in Eindhoven gewoont, alleendat wasop de Boschdijk ( de RPI )Heel veel fatsoenlijks kwam er niet uit, dus wij denken dat hij iets te vroeg ontslagen is. Onderweg begon mijn blauwe controlelamp van groot licht spontaan te branden, ook bij klein licht. Dus bij de lunch volgende sleutel sessie. Groot en klein licht branden tegelijk waardoor de fitting gesmolten was, maar de fitting kon ook de oorzaak zijn. Chris op weg voor een nieuwe fitting en hij kwam terug met een porceleinen waar vind je ze nog?

Maar geen succes er zat ergens kortsluiting maar waar? Dan maar zonder licht naar Agadir en morgenvroeg maar even meten wat de oorzaak is. Alleen kwamen wij door wegwerkzaamheden en drukte, weer in het donker te rijden. Chris voorop en ik hobbel wel mee. In het stadsverkeer zijn wij duidelijk nog niet op elkaar ingespeeld, Chris is bang dat hij mij kwijt raakt en ik erger mij omdat hij niet overal tussendoor piept, wat volgens mij altijd wel kan. Bij het door ons gereserveerde hotel wat volgens onze waarnemingen en gevoel noord van de stad zou liggen zodat wij morgen meteen aan de zee met ons vise verca tripje kunnen beginnen. Maar de zeer vriendelijke juf van de receptie wist ons op de kaart aan te wijzen dat wij 10 KM Zuidelijk van de stad waren en morgen heel de stad doormoesten als we Noordelijk wilden en langs de kust rijdend kwam je dan eerst in Ouazarzate en daarna in Marrakech. Toen wisten wij wel dat die gans bij de Engelse les beter opgelet had als met Geografie. Later in tentje shoarma gegeten zonder bier en daarna in leuk restaurant op terras heerlijke kouwe pinten (geen heineken) Op het terras werden we afgeschermd door bewaking zodat wij niet lastig gevallen worden door bedelaars maar eentje was wel heel hardleers en kon volgens ons ook wel in Eindhoven gewoond hebben, maar met wat trek en duw werk kregen ze hem toch weg.

Dinsdagmorgen laat op en eerst sleutelen aan mijn verlichting. Ik hadgedroomddat het misschien wel in mijn stuurschakeling voor groot enklein licht zou kunnen zitten, maar jammer genoeg niet dus. Zadel, tankcover en benzinetank eraf om te meten waar de kortsluiting ergens zit. Maar ik kwam er niet uit, alleen bleek deporseleinenfitting zo gammel te zijn dat de draden er al uit lagen.

Chris op pad en hij kwam terug met nieuwe fitting, kroonsteentjes en nieuwe lamp van 65 W. Nu heb ik dus alleen klein licht en de rest van de bekabeling los gegooid. Toch nog gauw een 200 KM langs de kust gereden. s'Avonds op het terras weer pinten en ik kreeg Chris aan de cous cous en hij vond het nog lekker ook. De bedelaar was ook weerpresent, alleen nu een beetje standvastiger en er werd wat meer getrokken en geduwd en ze kunnen hem ook niet voor het oog van toeristen een pak rammel geven waar ze duidelijk wel zin in hadden. Maar toen ze hem een meter of 50 van het terras de hoek omkregen waren ze zo terug, alleen de kok had hij ook te pakken gehad te zien aan zijn gezicht en bebloede overhemd. Toen wij naar ons hotel liepen heeft Chris nog gekeken of hij nog ergens lag na de rituele slachtpartij maar er was nergens niks te zien.

Woensdag op tijd uit bed en via veel snellere weg de stad uit om via te Tisn-test col naar Marrakech te rijden, alleen de col is in totaal al 200 Km en zeer mooi maar het schiet niet op. Op de top bij Hotel Belle Vue heerlijk gegeten ( Ja Willy, het echte) en ze herkenden mij nog van de vorige bezoeken. Net voor het donker in het hotel, Chris zijn brommer ingeleverd, hij was er best heel tevreden over wendbaarder als zijn eigen zwaardere, maar om achter mij aan te rijden heb je niet veel PKs nodig.

s'Avonds in het hotel gegeten en pint genomen en Chris om 05.00 uur met taxi naar vliegveld, zijn avontuur zat erop en de mijne moest nog beginnen. Ik heb een zeer leuke week gehad en ik denk dat Chris geen Harley gaat rijden.

Alleen vond ik Chris een beetje een viespeuk hij had in 1 week meer vuile was dan ik in 2 weken.Chris bedankt voor de gezellige week !

Nou had ik wel 3 vliegtickets maar het bleek dat ik er beter 4 had kunnen kopen want ik moest van Alicante naar Murcia en dat werd nog een hele toer. Op hetvliegveld meteen de bus naar een groot busstation genomen en daar vertrok de volgende bus naar Totana om 3.30 uur s'nachts.

Dus daar had ik geen intresse in, dan naar treinstation gelopen (niet mijn sterkste zijde) en ik haalde de stoptrein naar Murcia van 21.00 uur. Na 1.5 uur en 20 stops bleek dat er geen bus en geen trein meer reed voor zaterdagmorgen. Toen maar een taxi genomen voor de laatste 60 KM en dat was niet echt goedkoop. Alles bij elkaar duurder dan mijn 3 tickets tezamen.

Mijn brommerke stond er keurig bij; bewaakt en overdekt. Meteen on route naar Algeciras om eventueel nog dezelfde dag de overtocht te maken naar Marokko. Bij benzine station alvast een ticket gekocht voor de overtocht naar Tanger Med dat is een nieuwe haven en daar lopen geen 200 "helpers" rond waar je niks aan hebt als ongemak. Alleen het vaarschema was niet in mijn voordeel om 06.00 uurof om 12.00 uur vier maal per dag, dus maar gereserveerd voor zondagmiddag 12.00 uur, danhad ik tijd in overvloed.

In een gat van 2 keer niks een hostal genomen,waar het druk was met Spanjolen. Een zeer eenvoudige kamer (enigste gast) maar mijn brommer kon op de binnenplaats en had ik zicht op de keuken, de katten zaten op de aanrecht uit de pannen op het fornuis te vreten; ikvoelde mij meteen op mijn gemak. Om22.30 uurlaatste pint want ze moesten er vroeg uit want de plaatselijke oudere bond ging op bedevaart en hadden eerst ontbijt in de hostal. Plus de motorclub had een rit en vertrok ook vanaf hun hostal. Wel super vriendelijk personeel.

Op zondagmorgen mijn brommer van de binnenplaats af en voor de hostal geparkeerd, er zaten al een partij oudjes binnen maar het bleef maar komen ik schat in totaal meer als 100 en de eerste motoren sorry BMW's kwamen aangezet maar zeiden geen boe af ba.

Mijn ontbijtje duurde ook lang maar ik had tijd genoeg en vermaakte mij wel met de oudjes. Een van BMW rijders blies op zijn fluitje en allemaal naar hun brommer, ik vroeg nog aan eentje of ze een motorclub waren; nee hoor only BMdubbelyou ! Nou bent er mer vreet mee uw schijthuis op wielen. Heb echt geen hekel aan andere motoren, maar wel aan hun berijders en BMW rijders zijn echt apart volk (niet allemaal hoor). Als je zeziet zitten net als Sinterklaas op het schijthuis en dan een benepen gezicht omdat ze niet bij hun reet kunnen om dat af te vegen.

Bij de ferry moest ik bij betalen voor mijn aanhangertje. Ikkon lullen wat ik wou maar geen succes. Hert isgewoon een grote koffer op wielen meer is het niet en terwijl er honderden Marokkanen met kisten op wielen de boot op zeulden en die hebben aan boord nog aparte containers waar ze hun zooi in kwijt kunnen. Wat een discriminatie !Op de ferry een Nederlands stel met eigenbouw camper die in Marokko rond gingen trekken. Zij hadden ook veel in het Oosten gereden, Mongolië en bijna alle stan landen dus wij hadden goede buurt. Van de boot af werden wij in een aparte lijn gezet en moesten wachten tot iedereen weg was, wij vermaakten ons wel.

Later nog 200 KM langs de kust gereden tot Kenitra en daar een zeer luxe hotel genomen (was goedkoper dan de hostel van gisteren) en de benzine octaan 98 voor 0.85 cent. Alleen het bier is wat duurder, maar ik vermoed dat ik meer liters benzine nodig heb als bier. Effe pinnen en na 4 banken kwam ik erachter dat ik mijn pinpas niet gedeblokkeerd had voor Afrika, dat is al de 2de keer dat mij dat overkomt !!!!!!

Op maandagmorgen stond mijn brommer onder een wit laken want de winterschilder was bezig met het hotel te witten en die staat dan op 10 meter hoog op 2 steigerplanken zonder lijn of reling te kliederen. Als die naar beneden valt is mijn brommer totall los. Bij Marrakech wist ik dat ik in het zuiden moest zijn en om de stad (9 miljoen inwoners) heen moest rijden, alleen was ik een afslag tevroeg af gedraaid en op weg naar de kust. Dit was een weg met gescheiden weghelften en vangrail. Bij een benzine station maar eens gaan vragen. Daar stonden 3 spierwitte motoren met gouden kroontjes erop en een speciaal nummerbord; op het terras sprak ik ze aan en wisten mij te vertellen dat ik 17 Km terug moest. Ze legden mij het perfect uit. Zij bleken de Koninklijke garde te zijn voor debeveiliging en de begeleiding van de Koning. Moet zeggen ze waren ook perfekt gekleed, eenhoop witte strepen, witte wapenholster en witte laarzen. Ik reed terug maar het was éénrichtingverkeer dus ik weer naar het terras. Eentje pakte zijn spierwitte goldwing en reed voorop tegen het verkeer in, viadukt over en aan de andere kant weer tegendraads zodat ik de weg op kon. Als nu het gerucht komt dat de koning van Marokko Harley rijd weten jullie waar dat vandaan komt.

In Marrakech kon ik de motor verhuurder maar niet vinden en ik wist zeker dat ik goed zat. Zag wel wat fietsen, scooters,1 Yamaha en 1 BMW staan en dit bleek HET bedrijf te zijn. Gewoon een stuk trottoir ingepikt en klaar is Mohamed, hoe simpel kan het zijn. En op het internet kwam het echt over als een grote firma met veel motoren. 2 jongens stonden mij te woord die volgens hun de baas waren maar zij spraken heel weing Engels en de eigenaar hadden we aan de telefoon gehad en die sprak goed Engels. Ze waren voor mij al een parking en een hotel aan het regelen en dan weet ik wel waar het op uitdraaid; Dirhams voor hun. Toch werd de baas gebeld en die was er zo; een keurige nette man. Maar ook gewoon een sjacheraar die als tussenpersoon motoren verhuurt, hij heeft er wel een paar afgetrapte in eigendom maar de rest gewoon tussen handel. Kon mijn motor ook niet bij zijn bedrijf parkeren;druk druk druk enz. maar hij wist een hotel waar hij zijn klanten altijd onderbracht en met bewaakte parking, dus daar verdiend hij ook weer aan want zo is de cultuur hier. Als je een Marokkaan iets vraagt, is het eerste wat hij denkt: wat kan ik er aan overhouden, altijd als je iets vraagt lopen ze mee om te wijzen en te smoesen met de eigenaar, alleen als je een pinautomaat vraagt wijzen ze de weg en ben je van ze af.

De motor kon op donderdagmiddag naar het vliegveld gebracht worden zodat we meteen on route konden, maar dat zal ook wel wat extra dirhams kosten maar daar werd nu nog niet over geluld. Hij bracht mij naar hotel wat vlakbij was en inderdaad keurig hotel met zwembadje zitjes in de tuin waar mijn brommer ook stond. Bar met bier, keurig restaurant vlakbij centrum kamer met groot bed maar wel te DUUR volgens mij maar met wat onderhandelen kwamen we eruit, voorlopig althans.

Op de kamer bij hotel.com eens naar de prijs gekeken en inderdaad een tientje per nacht goedkoper en ik weer naar de receptie. Goede middag meneer wat kan ik voor u doen? annuleren meneer. Is kamer niet goed dan? jawel meneer prima. Maar waarom gaat u dan weg meneer?ik ga niet weg, heb net bij hotel.com geboekt voor 3 nachten en jij krijgt dadelijk bevestiging en dat scheelt mij 30 EURO. Heeft u geboekt bij hotel.com? nee nog niet maar dat ga ik nu doen als jij de prijs niet aanpast. Oké meneer zal ik doen, jij krijgt zelfde prijs als hotel.com.

Oké zijn wij nu weer vrienden? ja meneer wij zijn weer vrienden en geeft mij een hand. Dan is hij er ook beter mee want hotel.com doet het ook niet voor niks en bij mij registreert hij niks en gaan de dirhams zijn broekzak in. Iedereen blij behalve de motorverhuurder want die zal wel niet veel provisie krijgen.

Zo gaat het heel de dag door maar daar wen je aan, maar ze zijn super vriendelijk en van criminaliteit merk je niks. Iedereen laat zijn telefoon gewoon open en bloot op tafel slingeren dames laten hun tas staan als ze naar toilet gaan; nee echt super relax. Maar wel sjacheraars. Op terras pak ik een broodje van 35 dirham en cola van 10. Komt meteen met rekening 45 dirham, maar ik lust misschien nog wel iets dus hij weer weg. Even later vraag ik nog een cola en de rekening. 60 dirham en iets voor mij, voor de service. Okéen ik geef hem 55 gepast en kijk hem boos aan en nu de rekening graag maar die lag bij de bar en ik zeg 35 +10+10 =55 Oké sir. Ben bij datzelfde terras nog minstens 4 keer geweest en nu is de ober super vriendelijk komt netjes met de rekening en ik geef hem elke keer gepaste fooi. Want ik geef in horeca altijd fooi als ze tenminste beetje vriendelijk zijn.

Ga nu nog eens lekker in bad liggen en wat lezen en dan om 3 uur op het vliegveld Chris op pikken en dan direct een col over van 2250 meter naar Ouazazate waar ik via hotel.com een kamer in een luxekashbagereserveerd heb voor weinig geld. We moeten wel goed door kachelen wantom 18.30 is het hier donker.

Allemaal bedankt voor de reacties. De eerste tijd zullen jullie weinig van mij horen want Chris wil elke dag 10 uur rijden ! Ik denk dat hij de kilometerprijs omlaag wil hebben.

NAAR DAKAR?

Ja naar Dakar in Senegalen niet rechtstreeks maar met een omwegje, maar dat hadden jullie wel verwacht denk ik.

De Dakar rally durft niet meer en zijn uitgeweken naarZuid-Amerika (ook leuk) maar ik ga maar weer eens die kant op. Ook mede om financiële redenen nu ik van mijnAOW moet leven.
Wantretourtje Spanje-- Marokkois beduidend goedkoper dan Zuid- Amerika visa versa.
Eerst ga ik met Chris van de Fitness een weekje in Marokko rond kachelen, die heeft een brommer gehuurd in Marrakech en vliegt vanuit Eindhoven met Ryan-air.

De laatste jaren rijden wij met verschillende bikers die bij de fitness krachten op doen een beetje in Europa rond maar nu zijn er een paar die wel aan een andere uitdaging toe zijn.
Alleen Chris en misschien mijn naamgenoot gaan mee in Marokko een rondje doen onder leiding van ervaringsdeskundige "den hopman"

Mijn brommerke staat al inSpanje en vrijdag de 29 Januari vlieg ik naar Alicante en op 4 Februari vertrekken wij vanuit Marrakech .

Waar mijn brommer naar toe ging was een tijd onduidelijk zodat ik nu 3 verschillende tickets heb.
Eerst had Tonny Krijnen transport voor mij geregeld via zijn transport connecties naar Malaga en ik dus een ticket gekocht bij Ryan-air voor zondag 31 Januari van Eindhoven -Malaga. Later bood mijn trouwe service verlener Harley Davidson Duckers in Blerick aan om mijn motor gratis mee te nemen naar Castillion en ik dus een ticket gekocht bij Ryan-air van Charleroi naar Valencia voor Dinsdag 26 Januari, maar zijn bus werd gestolen en voor dat de nieuwe er is duurt even en ik weer op zoek naar ander vervoer.
Het werd vervoer vanuit Nijmegen naar Alicante en dus weer een ticket gekocht , nu bij Transavia vanuit Eindhoven naar Alicante op Vrijdag 29 Januari.
Alleen belde vorige week de transporteur dat ikaccuut mijn brommer moest komen brengen want hij had een spoed transport naar Murcia en dan kon mijn brommer bijna voor niks mee omdat hij veel plaats over had in de oplegger.
Dusnu heb ik een ticket naar Malaga, Valencia en Alicante en mijn brommer staat in Murcia, nee dan heb je het voor elkaar. Dus ikvlieg vrijdag naar Alicante dan nog met trein of bus naar Murcia en heb daar een hotel gereserveerd vlakbij transporteur zodat ik Zaterdag morgen op mijn brommerke zit naar Algeciras.

En ik had weer geluk dat in Frankrijk de verkeersleiders staken zodat mijn vlucht op Dinsdag 26 Januari gecanceld werd en ik mijn geld terug kreeg. (17.33 Euro)

En nu maar hopen dat ze vrijdag niet staken en op Zondag weer wel zodat ik dan ook mijn geld weer terug krijg.
Als mijn metgezellen op 11 Februari vanuit Marrakech weer naar huis vliegen ga ik alleen verder naar het zuiden.

Wil dan eerst door de Westelijke Sahara rijden naar Mauritanië hier ook weer naar het zuiden en dan oostelijk naar Mali.
Mali eerst via Bamako en Mopti naar Burkina Faso en naar Ghana weer zuid tot aan de Atlantische oceaan tot Accra, dan langs de kust door Ivoorkust tot aan Liberia maar dan ga ik weer noordwaarts naar Mali, Bamako, dan weer westelijk Senegal in tot de kust, door Gambia en weer Senegal naar Mauritanië en Marokko naar Spanje waar ik mijn motor stalin de stalling bij onze caravan.

Ondanks dat er in Mali de noodtoestand verlengt is tot eind Maart en er in Bamako een moordpartij geweest is in hotel ga ik toch gerust op pad. Heb insite informatie dat het verkeer gevaarlijker is als de oorlogshandelingen. Tenminste in het zuiden. In het noorden is het inderdaad niet veilig ondanks dat de Nederlandse militairen daar een oogje in het zeil houden.

Ook in de hoofdstad van Burkina Faso, Ouagadougou zijn wat ontvoeringen geweest maar ik denk niet dat ze veel interesse in mij zullen hebben hoop ik toch althans. En op de meeste plaatsen waar ik kom hebben ze meer schrik van mij dan ik van hun.

Hoop dat jullie weer met plezier mijn belevenissen volgen en ik vind het altijd leuk als je een reactiegeeft

TOnyTOAFRIKA