Op donderdagmorgen vroeg vertrokken voor mijn 1800 Km naar de Mauritanische grens, mijn opzet is om dat in 2 dagen te doen en dan voor de grens te slapen. Op Zaterdag de grens over en slapen in Nouakchot en op Zondag weer de grens over met Senegal. Want ik wil maar één nacht in Mauritanie blijven, wat volgens mij het grootste klote land ter wereld is en het is niet voor niks een Islamitische staat. Ik wil ook niet de grens over bij Rosso wat de beruchtste grensovergang is in heel Afrika en vanuit Mauritanie rechtstreeks naar Mali heb ik honderden KM onverharde pistes, dus het zal wel weer een bootje worden om de Senegal rivier over te komen, waar ik leuke ervaringen aan over gehouden heb.

Ben vrij vlug de stad uit en pak de tolweg tot voorbij Agadir dat schiet lekker op en de prijs valt mee als je tenminste de tolbeambte "omkoopt",dat hij je in categorie 1 indeelt. Want het systeem is; dat jemet een aanhanger in categorie 2 thuis hoort en dus meer betaald als bijvoorbeeld een volle touring car. Ik geef dan mijn tolbriefje met 10 dirham munt en vraag categorie une, als hij nee zegt pak ik de dirhams terug en vraag het nog een keer en meestal is hij dan van gedachten veranderd en inderdaad ik kom er elke keer mee weg. Bij Agadir veel wegwerkzaamheden omdat ze de tolweg verder door willen trekken naar het zuiden, maar als ik de puinzooi achter me heb schiet het lekker op met een stevige wind in de rug.

Maar de ellende begint als ik colonnes tegen begin te komen, het blijkt dat de Koning ook een bezoek gebracht heeft aan het bezette gebied in de westelijke Sahara, bij de meeste colonnes kan ik gewoon op mijn helft door kachelen met redelijke snelheid, maar bij sommige moet ik in de berm wachten omdat motor ordenans mij de weg af dwingen. Het gaat er naar uitzien dat ik mijn geplande KM van vandaag niet ga halen op die manier. Mijn lunch wordt deze keer geen tros bananen want die verkoopt hij mij niet maar wel een bananen-shake van anderhalve liter en zeker zo lekker. Ik kom maar tot voorbij Tan-Tan aan kust in El Ouatia en durf niet verder omdat ik niet weet of dat er in de volgende plaats hotels voorhanden zijn en anders kom ik zeker weten weer in het donker tezitten te klooien. Vindt eenuitstekend hotel met uitzicht over zee en WIFI alleen de keuze in het restaurant is beperkt tot visschotel maar dat vind ik geen enkel probleem. Eerst nog praatje gemaakt bij wat Nederlanders die tegenover hotel op een camping staan, die waren gisteren gekomen maar hadden bijna heel de dag in de berm gestaan omdat de Koning himself met de nodige konvooien, hen tegemoet kwam. Mijn visschoteltje bestond uit 15 calamares ringen, 5 gegrilde rode poon en 5 grote sardines op een bedje van 20 slib tongetjes. Wat heb ik lekker gegeten en dat zonder alcohol !

Voor 08.00 uur s'morgens zit ik op de brommer, het waait nog harder als gisteren maar lekker in de rug, na 150 KM passeer ik een mooi hotel wat ik gisteren zeker voor de donker had kunnen halen. Ikkom nog enkele konvooien tegen met opleggers met kapot spul maar heb ik er geen last van en het gaat voorspoedig tot aan Laayoune en daar begint het bezette gebied in de Westelijke Sahara. Het grote voordeel is dat alles de helft goedkoper wordt waaronder benzine voor 45 cent de liter. De stad is een grote kazerne en het stikt er van de militairen en het nadeel is dat er veel controles zijn wat mij later op gaat breken. Bij de eerste controles meteen prijs moet aan de kant en hij maar roepen fisch-fisch en ik geef hem mijn paspoort en hij weer fisch-fisch ik snap er de ballen niet van. Hij gaat zijn hokje in en schrijft mijn paspoort over in een boek en komt nog bij mijn motor het merk en mijn nummerbord noteren. Na 2 dagen kwam ik erachter dat fisch copy betekent. Heb die dag nog zeker 20 controles en af en toe ga ik in discussie en dan duurt het nog langer, maar het schijnt dat het voor MIJN eigen veiligheid is dat ze iedereen door laten rijden en mijn paspoort overschrijven in hun boek. Heb geen enkele keer gezien dat ze een Marokkaanse auto of bus welke vol zit, controleren alleen tonyfromthefields is elke keer de sjaak. Bij Dakhla besluit ik te gaan slapen omdat ik voor het donker nooit de grens ga halen. Dakhla ligt op een landtong en ik moet 50 KM heen en 50 KM terug over dezelfde weg met aan 2 kanten water wat wel weer mooi is in het verder saaie landschap van vandaag. Krijg hier nog 3 controles die ik morgenvroeg dus ook weer ga krijgen.

Ik vind een prachtig hotel wat eigenlijk veel te duur is maar incl. ontbijt en ik krijg niks afgepingelt. Er worden mij gouden bergen belooft. Prachtig en goed restaurant heel de nacht bewaking, WIFI, vanaf06.30 uuronbijt, het kan niet op. Als ik op de kamer kom; geen WIFI maar verder een schitterende kamer alleen TV werkte ook niet. Airco wel, maar het is maar 15 graden dus niet echt nodig. Als ik naar restaurant ga GESLOTEN ja hij heeft een mooi restaurant maar alleen voor ontbijt en of ik mijn motor dichter bij de deur wil zetten kunnen ze hem van de straat af niet zien en staat hij beter onder de camera. Alleen nu de stad in om te eten; ikeet redelijk en met pintje. Om 07.00 uur s'morgens gaik naar beneden om te ontbijten maar vind helemaal niemand. Zie wel scherm van de camera's waar niemand naar kijkt en vind onderhand de receptionist die op een bankstel ligt te snurken. Ikknip het licht aan en maak hem wakker voor mijn ontbijt; ja 5 minuten oke. Doe mijn tassen in de aanhanger haal mijn helm te voorschijn en duw mijn motor van de stoep en ga weer naar binnen, heeft die klojo het licht weer uit gedaan en snurkt er weer op los. No problem voor mij, ikstart mijn brommer en ik ben weg zonder te betalen. Alleen hoop ik dat hij de politie niet belt want ik heb nog 3 controles te gaan, maar geen enkel probleem en mag nu voor mijn veiligheid gewoon doorrijden.

Voor de grens stop ik om te tanken, wat te eten en info over het hotel. Op de terugweg wil ik hier overnachten, want ik wil dan vanuit Senegal maar een overnachting doen in Mauretanie en hier slapen. Kom eruit en de prijzen vallen mee en goede stalling voor mijn brommer. Bestel brood met kaas en dan krijg je hier altijd La Vaca Cirie, je weet wel die driehoekige kaasjes en die worden per stuk verkocht maar nu krijg ik een vol doosje van 8. Als ik afgerekend heb en de ober ziet dat er nog 4 over zijn komt hij mij keurig geld terug brengen. Op de parkeerplaats sta ik met een Spanjaard te praten voor mijn motor en een Mauritanier die naast mij geparkeerd staat met zijn auto rijd een stukje achteruit en wil dan mij ongeveer omver rijden omdat IK in de weg sta op een parkeerplaats van 1 hectare groot en dan claxoneerd hij ook nog dat ik op moet schieten. Nou ik ben dus geen cm opzij gegaan en hij rijdt zelf een stuk verder achteruit om voor mij door weg te kunnen draaien. Dat was mijn eerste contact met een Mauritanier van deze reis; wat een klote volk. De Marokkaanse grens verloopt soepel en dan heb je 5 KM niemandslands wat een grote puinzooi is vol autowrakken en troep en een grote puinbak waar met de motor maar net door te komen is. Bij Mauritanische grenspost moet je nu voortaan een visa kopen, eerst kon dat niet en nu moet dat. Jaren terug koste een multy visa ongeveer 60 Euro en nu een enkel voor 140 Euro en als ik straks terug kom ook weer. Dit zal het toerisme wel ten goede komen vermoed ik maar ik denk dat ze in een Islam staat liever geen toerisme hebben die brengen toch alleen maar verderf en rottigheid. Tien meter na de grens mijn eerste paspoort controle hoe gek kun je zijn. Hij had mee kunnen luisteren maar hij schrijft ijverig mijn hele paspoort over. Maar hij zal het wel niet druk hebben, er was op heel de grenspost geen enkel buitenlander als alleen ik, zelfs geen Marokkaan. Ik ga in Nouadhibou slapen want ik weet dat er op de 450 KM naar Nouakchott helemaal niks is. Nog 6 controles voor mij, voor ik bij de voor mij bekende auberge ben die door Europeanen werd gerund, is helaas gesloten bij gebrek aan klandizie en ik ga opzoek naar een hotel. Ik vraag aan een taxi chauffeur of hij een hotel weet en hij zal wel voorop rijden wat ik pertinent afwijs maar hij weet van geen wijken, na 1Km stop hij bij een hotel en hij maar wijzen hotel hotel, awel mercie monsieu maar hij wil poen hebben. Om er vanaf te zijn geef ik hem maar 20 Dirham ongeveer 2 Euro en hij taait af. Boek in bij hotel en na 5 minuten staat die soepjurk weer in het hotel komt hij vertellen dat het geen 20 Euro is.Nee dank me de Koekkoek ik zal 20 Euro geven voor 1 Km voor dat geld mag je me naar Senegal rijden. Vraag bij bali wat ouguiya's en hij is tevreden en taait af. Voor de duidelijkheid er gaan 400.000 ouguiya's in 1 Euro.

Nu is Mauritanie niet alleen een klote land maar ook straatarm en toch duur omdat ze helemaal niks hebben als grind en zand. Mijn hotel is dus gewoon 3x zo duur als in Marokko. Maar ze hebben ijzererts en die mijnen hebben ze redelijk verkwanseld aan de Chinezen die in ruil daarvoor weg aan gelegd hebben tussen Nouadhibou en Nouakchott. Spreek nog een Fransman in hotel die voor mijnbouw-machines hier is en die verteld mij dat er geen enkele toerist meer komt en dat hij nu ook voor de laatste keer hier is. Het onderhoudscontract met hun loopt af en de betalingen duren een eeuwigheid. Omdat de prijs van erts gekelderd is totonder de winningsprijs, hebben de Chinezen hun handen er van af getrokken en kan de Mauritanische overheid hun mijnen met verlies openhouden voor de werkgelegenheid. Als ik s'avonds ga eten en een blikje Heineken kan kopen voor 7 Euro is mijn dorst vlug over. Op Zondag wil ik een eind voorbij Nouakchott komen wat eigenlijk een peuleschilletje is, maar ik moet 5 pompen hebben voordat ik benzine kan kopen. Diesel is er in overvloed, voor 1,5 Euro de liter dus driex zo duur als in Marokko. En dan de controles dat slaat helemaal nergens op ik raak er echt van geïrriteerd, soms wordt alles achter op een kalenderblaadje genoteerd het slaat echt helemaal nergens op en dat alles voor mijn veiligheid. Spreek vandaag een Japanner op een BMW GS die al 2.5 jaar onderweg is en nu naar Dakar gaat, ook hij is doodziek van de controles. Kom toch Nouakchott voorbij maar in het donker, waar ik in Boutilimit een leuk hotel vind met betaalbare prijzen. Kom wel in acute geldnood, kan nergens wisselen of pinnen en credit card kennen ze niet

Op maandag besluit ik toch maar om in ieder geval mijn motor maar vol te gooien in Aleg en maar zien wat ik over heb om te eten, want ik ga vandaag toch de grens over hoop ik althans toch. In Kaedi probeer ik nog te pinnen of wisselen maar zonder succes, koop van mijn laatste centen wat brood, kaasjes, cola en water. Ikeet lekker en wil vertrekken maar als ik naar mijn motor loop stap ik in een gat en val op mijn smoel, mijn helm en bril vliegen de straat over en ik ben toch wel verschoten. Maar als ik achter mij kijk zie ik helemaal geen gat, hoe kan dat nou ik ben toch niet gek en dan zie ik pas mijn prothese onderbeen, haaks op mijn knie staan. Er is meteen een hoop volk bij en er ze willen de ambulance bellen voor naar het hospitaal. Maar ik krijg toch uitgelegd dat ik eenmecaniciennodig heb en geendokter. Had helemaal niet in de gaten dat ik nu voor de verandering mijn badprothese wel bij had, naar Japan en Zuid-Amerika heb ik hem nooit mee genomen. Wat een geluk bij een ongeluk !Word overeind geholpen en op de bijrijdersstoel van een auto gezet en naast mijn aanhangertje gereden. Er staan nu ongeveer ook 200 kinderen om mij heen en de straat is helemaal versperd, maar ik trek er mij helemaal niks van aan en trek mijn motorbroek uit zodat ik in mijn onderbroek sta en doe mijn prothese af, verwissel van prothese, knoop mijn broek weer op en ben klaar om te vertrekken. Er zullen wel wat kinderen een trauma opgelopen hebben, maar dat is mijn probleem niet. Ben zo vlug mogelijk weg om de stad uit te zijn en dan eens echt plan de campagne te maken, mijn motor loopt ook nog eens zeer slecht na mijn tankbeurt dus het wordt tijd om mijn 10 liter reserve V-power in de tank te gooien.

Heb het volgende plan bedacht; ik zal morgen in Kayes (Mali )zijn en daar zijn hotels WIFI en vliegveld, want er zal wel wat ingevlogen moeten worden. Ik ga er nog steeds vanuit dat de verbindingsbuis tussen koker en voet gebroken is en die kan ik wel vervangen, desnoods kan ik wel ergens op een draaibank een nieuwe pijp draaien, maar eerst maar eens naar Kayes om contact op te nemen met het thuisfront en verzekeraar. Gelukkig heb ik strak nieuw asfalt zodat ik bijna niet hoef te schakelen en schiet ik lekker op. De controles omzeil ik nu om met mijn licht uit te rijden, had in de gaten omdat ik met licht op rijd natuurlijk meteen herkenbaar ben als buitenlander en dat gaat mij redelijk af omzeil er zo minstens 10. Als ik niet ver van Selibaby ben waar ik wil gaan slapen weer een controle en er wordt gevraagd of ik alleen ben en waar mijn vrienden zijn, ik snap er de ballen van. Maar vanaf nu is het bij elke controle weer bingo en overal willen ze weten waar mijn vrienden zijn, nog uit proberen te leggen dat ik die geen heb maar zonder succes. Op het laatst wordt mij gemeld dat ik mij bij de Nationale garde moet gaan melden en zij brengen mij dan naar mijn hotel, meld mij keurig en weer een partij vragen over mijn vrienden. Ik word naar mijn hotel gebracht en daar word mij wat duidelijk, er blijken 4 buitenlanders gereserveerd te hebben wat hij bij de overheid gemeld had en nu dachten ze dat ik een van hun was. Gelukkig kan ik hier met Euro's betalen alleen moet hij zijn moeder bellen voor de koers. De Nationale garde komt nog terug want ze hebben mijn visa niet gecontroleerd en nu komt het mooiste van ALLE controles ze zien voor het eerst mijn gezicht heb overal behalve bij grens gewoon mijn donkere bril en gezichtsdoek opgehouden.

Wat een fake zooi !Ga vroeg naar bed omdat mijn prothese dan af kan, s'morgens vertrek ik na mijn ontbijtje weer vroeg.

In het dorp vraag ik aan politieagent de weg maar dit had ik beter niet kunnen doen, hij wil weten waar ik geslapen heb maar ik weet de naam van het hotel niet en dat is zeer belangrijk maar via de Nationale garde wordt dit probleem opgelost. Denk dat ik nu mag vertrekken maar de registratie is nog niet voltooid, hij schrijft echt heel mijn paspoort over op de achterkant van zijn kladblok. Blijk dat ik 45 KM strak asfalt heb naar de grens toe,maar volgens hotel eigenaar slechte piste.

Onderweg rijd ik nog een vrouw van ongeveer 30 jaar voorbij, ze verplaats zich op twee schouder krukken en dan 2 benen tegelijk naar voren en het is nog zeker 15 KM naar de grens waar het eerste dorp is in deze hitte. Ik stop bij haar en geef haar een fles water, heb helaas niks te eten bij mij want ze heeft honger. Ze gaat haar geluk beproeven in Senegal en hoopt dat ze daar een beter leven heeft. Wat hebben wij het goed !

In Gouraye moet ik met een bootje de rivier over naar Bakel Senegal. Je kunt het je niet voorstellen dat je je er op verheugd dat je dan weer in de beschaafde wereld komt, het moet niet gekker worden. Mijn laatste politie controle verloopt weer anders, ik moet achter hem aan rijden en hij brengt mij naar de grenspost bij de rivier, maar ik houd degelijke afstand omdat hij geen enkele verlichting heeft en een slechte weg heb. Hij stopt en geeft mij gebaar dat ik korter op hem moet gaan rijden en ik vraag WIE; hij rijd weer aan en na 1 KM weer hetzelfde WIE, maar we komen bij de rivier. De controle stelt dus helemaal niks voor na 2 minuten sta ik aan de oever en begint het onderhandelen met de "schipper" de douane is mede onderhandelaar over de prijs die zullen hun graantje ook wel mee pikken vermoed ik. We zijn er vlug uit misschien ook wel omdat er een stuk of 15 bootjes liggen. Houd mijn hart af en toe wel vast als ik zie hoe ze over planken mijn motor op de boot krijgen, maar het gaat zonder problemen GOOD-BYE MAURITANIE.

Wat een verademing aan de andere kant komt de douane mij tegemoet; Welcome in Senegal. De vrouwen staan in hun naakie de was te doen, goed voorover gebogen met hun tepels in het water, dat zie ik liever als een boerka ! Stempeltje in mijn paspoort en voor de motor helemaal niks. Zit meteen op de goede weg maar deze is veel slechter als 8 jaar geleden. Maar ook hier net als in Mauritanie droogte, het heeft al een jaar niet geregend. Er zijn nog wel putten waar het vee kan drinken, maar grazen is niks als droog verdord gras en overal liggen al kadavers. Dit gaat niet goed komen zonder regen. In Kidira kan ik pinnen, heb weer cash op zak, de grens stelt ook niks voor alleen staan er honderden vrachtauto's die de grens niet over kunnen of mogen naar Mali ivm de noodtoestand. Ikkoop meteen een SIM card want ik zal wel moeten bellen vermoed ik. De weg naar Kayes is zeer goed en stelt niks voor ook geen controles alleen de stad in weer wel. Zoek het voor mij bekende hotel in het centrum op maar deze heeft geen WIFI. Er schijnt maar een hotel te zijn wat WIFI heeft en dit is een zeer duur waar alleen overheidsmensen en zakenlui overnachten maar ik MOETWIFI hebben. Hier merk ik wel iets van de noodtoestand, ikstop netjes bij de slagboom welke omhoog gaat maar wel 3 man securitie erbij. Hij vraagt wat er in mijn plunjebaal zit; tent, luchtbed en slaapzak. Dat wou hij controleren en daar had ik geen zin in. Zet hem weer in zijn 1 en rijd aan, maar na 5 meter springer er 2 militairen met mitrialeur in aanslag voor mijn motor en ik moet afstappen wat ik netjes doe. Securitie er weer bij en mijn plunje baal gaat open en paspoort e.d. wordt gecontroleerd en ik mag door naar receptie waar ze mij vertellen dat het geen slimme aktie was van mij omdat het leger hotels beveiligd die door de overheid worden gebruikt en er zijn al verschillende aanslagen geweest en ze willen voorkomen dat er meer komen. Ik vertel hem als ik een aanslag had willen plegen, was ik wel via de uitgang naar binnen gereden want hier kun je zonder een probleem zo naar receptie rijden. Hij kijkt mij verwonderd aan en kijkt eens naar de uitgang en ik zie hem denken.De volgende morgen zit er inderdaad ook een militair met eenklapperpistooltje bij uitgang.

Op de kamer meteen mijn been geopereerd om te kijken en te meten wat voor lengte pijp ik moet hebben maar dit valt tegen. De koker is er finaal uitgebroken en kan absoluut hier niet gerepareerd worden, ook mijn laptop is totaal dood. Ga aan receptie vragen of zij geen computer hebben voor gemeenschappelijk gebruik. De technische man wordt op geroepen en zal naar mijn kamer komen. Ik krijg dus gewoon een laptop op de kamer van hotel en hij zal mijn computer meenemen voor reparatie, kijkdat is service. Alleen moet ik ook nog nieuwe banden hebben, maar dat had ik in Bamako gepland, maar daar zal ik voorlopig wel niet komen.

Contact met thuisfront en ANWB maar nu blijkt dat ik zeer ernstig tekort geschoten ben. Ikheb wel mijn wegenwachtpakket uitgebreid met Marokko, maar niet mijn reisverzekering naar werelddekking. Deze had ik na mijn Japan reis naar Europa terug gebracht. Dus maar goed dat er niks ernstigs gebeurd is want dan hadden we echt een probleem gehad. Na contact met thuisfront (ons Drieka) had ik eerst plan om van Gambia uit naar huis te vliegen en met gerepareerde prothese en nieuwe banden terug te komen. Maar nu wordt mijn oude, nog goed bruikbare prothese, naar Gambia verstuurd met een pakket met fiets onderdelen via de Plumber geregeld. Om met mijn badprothese van 15 jaar oud te rijden is geen optie, ikheb nu al veel last van mijn knieholte en als ik een wondje krijg ben ik er klaar mee. Ikben van de laatste Dakar rally ook vanuit Dakar naar huis gevlogen en mijn motor verscheept, door dezelfde toestanden.

Heerlijk gegeten voor het eerst in een 5Sterren hotel, maar ik heb me een partij diareegekregen en een keer haalde ik het toilet net niet en heb ik de hele badkamer uit moeten spuiten, dat was pas een NOODTOESTAND, of te wel Grand Maleur !!!

Allemaal weer bedankt voor de reakties en medeleven vanuit Gambia