Chris met 1 tas op zijn rug en hij 1 op de tank en aldoor telefonerend tussen het stadsverkeer door naar de parking waar de Yamaha klaar stond. Het was wel geen model 2014 maar 2012 met 100.000 op de klok, maar een kniesoor die daar oplet !

Om17.00 uur waren wij on route, hij reed nog een stukje voorop en wees ons rechts af en dan Todo Directo; no problem. Eerst tanken want er zat natuurlijk Nada Niks in de tank en nadat wij de hele rondweg hadden gehad, reden wij om17.45 uurvlak bij het vliegveld de N8 op."Nee mijn postduiven instinkt werkt nog redelijk ".

Voor de top van een col van 2250 meter zaten wij in het donker te klooien (ikke dan toch), bij weg werkzaamheden en kwamen veel te laat in ons hotel. Maar de zeer leuke eigenaresse maakte nog een heerlijke Tajin voor ons klaar en ze hadden drank, want haar man stonk een uur tegen de wind in naar de alkohol. En Chris en ikspraken af dat we NIET meer in het donker zouden rijden ivm gevaar. Maar het zou nog veel erger worden !

Op vrijdagmorgen eerst mijn koppelingskabel proberen te stellen maar nu bleek dat de contramoer van de koppeling los zat en de deksel open moest, maar gelukkig viel alles mee en Chris had zijn eerste Harley-sleutel les gehad !Wij zouden het rustig aan doen, naar Bohem dades en dan de kloof in; eerst 80 KM verhard en dan 50 Km of-road en dan weer verhard naar de doorgaande weg naar Merzouga een hotel zoeken. Maar we waren al zo stom om zonder te tanken de kloof in te rijden, maar bij uitgebreide koffiestop werd ons verteld dat na 20 KM clandestien benzine verkocht werd, maar we hebben nog een partij moeten zoeken en hij had in totaal maar 20 liter tegen woekerprijzen. Nog geprobeerd een nieuw schapen-vachtje voor mij te kopen, maar dit was zo vers dat we het schaap eventueel nog wel hadden kunnen reanimeren. Nog uitgebreid gegeten en toen moesten we haast maken om voor het donker de 50 KM te klaren. Ik was in de veronderstelling dat het 50 Km vlakke piste zou zijn maar het bleek dat we door rotspartijen vanaf 2000 meter via 3000 meter weer afzakken naar 2300 meter moesten. Ik keek Chris eens aan en zei; datals ik alleen was, begon ik er niet aan en Chris was dezelfde mening toe gedaan, maar gezamenlijk moest het kunnen. Het begon ook nog eens te regenen en overgaande van natte sneeuw in mooie witte vlokken. Mijn winterhandschoenen aan en andere bril en Chris voorop met zijn GPS tokkelde wij naar boven wat redelijk ging. Maar naar beneden werd een gevaarlijke lijdensweg, mijn voorwiel sloeg regelmatig vast in mijn spatbord door de modder en met mijn achterwiel geblokkeerd door de rem schoof ik soms wel 20 meter onbestuurbaar naar beneden. Af en toe met 2 voeten op de grond los van het zadel, mijn motor uit de modder laten brullen. Dan had Chris het op zijn of-road wat makkelijker, maar hij vertelde later dat hij ook menigmaal wat geslibberd had. Onderweg was ik nog gestopt om in een ruïne te gaan slapen, had mijn tent en slaapzakken toch niet voor niks bij maar Chris wou in het dorp slapen, dus maar weer door geslibberd. Toen wij de lichtjes van het dorp zagen stopte Chris bij 2 brommertjes, ik wist niet waar het over ging omdat ik wat achter was maar Chris reed door dus ik was ook niet van plan om te stoppen.Ze riepen mij nog na met: he amigo, maar ik reed door. Na 200 meter voelde ik dat ik bij mijn linkerarm gepakt werd, ik verschoot mij kapot en mijn eerste gedachte was die wil mij van mijn brommer trekken om mij te beroven. Dus mijn reactie was niet zo fijn voor hem, ik greep zijn stuur en stuurde hem links de keien in zag hen nog een smakkerd maken en ik extra gas om Chris in te halen, want ze waren met zijn tweeën. Na een paar Km stopte wij bij een tegenligger in een jeep die wilde weten of er veel sneeuw op de berg lag want hij wou nog de pas over. No problem, un poco. Ik vertelde Chris dat ik de brommerrijder een oplawaai gegeven had en dat hij over de keien ging. Maar ......hij had aan Chris gevraagd of hij achter hem aan mocht rijden om dat hij geen licht had !Ik vermoed dat hij dat voorlopig ook niet meer zal zien. Bij de harde weg kwam een auto aan rijden die ons wenkte het bleek de eigenaar te zijn van een auberge en wij achter hem aan. Hier werd de potkachel opgestookt en een bak lauw water om mijn bevroren linker hand te ontdooien wat had ik het FRIS. Er werd nog berbersoep gemaakt en een gigantische tajin. Op onze slaapkamer de gaskachel aan gestookt en wij hadden een zeer leuke avond met mijn namaak cognac. De rest van de fles heb ik voor die moslim achter gelaten. Ik scoorde nog een leuk vachtje voor op de brommer voor zeer weinig geld. Als wij gingen slapen moesten wij de gasfles zeer goed dicht draaien want die wou nog wel eens lekken, maar ik vermoed dat ze hem met de blote hand niet meer open zullen krijgen toen ik Chris aan de knop zag draaien met een rood hoofd. s'Morgens een zeer goed ontbijt en op ons gemak door de woestijn naar de Erg Chebbi duinen ennaar de voor mij bekende auberge Sahara. Onderweg nog wel de beton van mijn motor laten verwijderen omdat ik anders wel weinig koeling heb op mijn oliekoeler en spanningsregelaar.

Op Zondag zouden wij door de woestijn naar Merzouga rijden en daarna in Agdz gaan slapen want er zou een verharde weg zijn volgens GPS en Auberge eigenaar, anders moesten wij wel 500 KM omrijden om in Merzouga te komen en dat scheelt weer gauw een dag rijden. Zeer mooi gereden en later door vallei naar Agdz. Deze vallei was eerst een van de mooiste in Marokko maar nu hebben ze er een puinzooi van gemaakt. Ze zijn hem aan het verbreden naar 4 baans dus wij niks anders als stof gehapt en door grind gestuiterd. In Agdz zijn zeer weinig hotels weet ik uit ervaring, maar we besloten toch maar om er mee op te houden om niet weer het risico te nemen om in het donker te rijden. Ja, ja,we worden al verstandiger. Slecht hotel maar vriendelijke mensen; we kregen wel 2 kamers met groot bed voor hetzelfde geld. Het advies was om de kraan eerst 10 minuten te laten lopen om warm water te krijgen maar na 5 minuten stond het water tot aan mijn bed. Heb toen de slang bij Chris vanhet bidet afgeschroefd en Chris de douche kop bij mijn bidet in gepalmt en konden we toch nog badderen. Ja; op zulke momenten mis je De Plumber toch wel !

We hadden het plan om op maandag naar Agadir te rijden en daar 2 nachten in hetzelfde hotel te blijven, dinsdags dan op en neer langs de kust naar Essouara en op woensdag over de mooiste col van Marokko naar Marrakech en donderdagmorgen om 5 uur zou Chris dan naar huis vertrekken. Wij hadden tijd in overvloed en op terras dan altijd cola en kilo bananen. Je weet nietwaar ze ze van toveren maar altijd prijs en koffie na voor in totaal 3 EURO. We werden in het Nederlands aangesproken door Marokkaan die in Breda gewerkt had en in Eindhoven gewoont, alleendat wasop de Boschdijk ( de RPI )Heel veel fatsoenlijks kwam er niet uit, dus wij denken dat hij iets te vroeg ontslagen is. Onderweg begon mijn blauwe controlelamp van groot licht spontaan te branden, ook bij klein licht. Dus bij de lunch volgende sleutel sessie. Groot en klein licht branden tegelijk waardoor de fitting gesmolten was, maar de fitting kon ook de oorzaak zijn. Chris op weg voor een nieuwe fitting en hij kwam terug met een porceleinen waar vind je ze nog?

Maar geen succes er zat ergens kortsluiting maar waar? Dan maar zonder licht naar Agadir en morgenvroeg maar even meten wat de oorzaak is. Alleen kwamen wij door wegwerkzaamheden en drukte, weer in het donker te rijden. Chris voorop en ik hobbel wel mee. In het stadsverkeer zijn wij duidelijk nog niet op elkaar ingespeeld, Chris is bang dat hij mij kwijt raakt en ik erger mij omdat hij niet overal tussendoor piept, wat volgens mij altijd wel kan. Bij het door ons gereserveerde hotel wat volgens onze waarnemingen en gevoel noord van de stad zou liggen zodat wij morgen meteen aan de zee met ons vise verca tripje kunnen beginnen. Maar de zeer vriendelijke juf van de receptie wist ons op de kaart aan te wijzen dat wij 10 KM Zuidelijk van de stad waren en morgen heel de stad doormoesten als we Noordelijk wilden en langs de kust rijdend kwam je dan eerst in Ouazarzate en daarna in Marrakech. Toen wisten wij wel dat die gans bij de Engelse les beter opgelet had als met Geografie. Later in tentje shoarma gegeten zonder bier en daarna in leuk restaurant op terras heerlijke kouwe pinten (geen heineken) Op het terras werden we afgeschermd door bewaking zodat wij niet lastig gevallen worden door bedelaars maar eentje was wel heel hardleers en kon volgens ons ook wel in Eindhoven gewoond hebben, maar met wat trek en duw werk kregen ze hem toch weg.

Dinsdagmorgen laat op en eerst sleutelen aan mijn verlichting. Ik hadgedroomddat het misschien wel in mijn stuurschakeling voor groot enklein licht zou kunnen zitten, maar jammer genoeg niet dus. Zadel, tankcover en benzinetank eraf om te meten waar de kortsluiting ergens zit. Maar ik kwam er niet uit, alleen bleek deporseleinenfitting zo gammel te zijn dat de draden er al uit lagen.

Chris op pad en hij kwam terug met nieuwe fitting, kroonsteentjes en nieuwe lamp van 65 W. Nu heb ik dus alleen klein licht en de rest van de bekabeling los gegooid. Toch nog gauw een 200 KM langs de kust gereden. s'Avonds op het terras weer pinten en ik kreeg Chris aan de cous cous en hij vond het nog lekker ook. De bedelaar was ook weerpresent, alleen nu een beetje standvastiger en er werd wat meer getrokken en geduwd en ze kunnen hem ook niet voor het oog van toeristen een pak rammel geven waar ze duidelijk wel zin in hadden. Maar toen ze hem een meter of 50 van het terras de hoek omkregen waren ze zo terug, alleen de kok had hij ook te pakken gehad te zien aan zijn gezicht en bebloede overhemd. Toen wij naar ons hotel liepen heeft Chris nog gekeken of hij nog ergens lag na de rituele slachtpartij maar er was nergens niks te zien.

Woensdag op tijd uit bed en via veel snellere weg de stad uit om via te Tisn-test col naar Marrakech te rijden, alleen de col is in totaal al 200 Km en zeer mooi maar het schiet niet op. Op de top bij Hotel Belle Vue heerlijk gegeten ( Ja Willy, het echte) en ze herkenden mij nog van de vorige bezoeken. Net voor het donker in het hotel, Chris zijn brommer ingeleverd, hij was er best heel tevreden over wendbaarder als zijn eigen zwaardere, maar om achter mij aan te rijden heb je niet veel PKs nodig.

s'Avonds in het hotel gegeten en pint genomen en Chris om 05.00 uur met taxi naar vliegveld, zijn avontuur zat erop en de mijne moest nog beginnen. Ik heb een zeer leuke week gehad en ik denk dat Chris geen Harley gaat rijden.

Alleen vond ik Chris een beetje een viespeuk hij had in 1 week meer vuile was dan ik in 2 weken.Chris bedankt voor de gezellige week !