Op Vrijdagavond wou ik mijn brommer alvast met de neus de goede kant opzetten, anders moest ik Zaterdagmorgen in alle vroegte tussen de huisjes door maneuvreren en dan heel de bubs wakker. Ik start en meteen heel mijn accu "dood" totaal niks, nada, geen spanning meer. Gelukkig is Omar,de manager in hotel en die belt en springt gelijk in taxi en kwartiertje later belt hij, dat hij er bij een BMW rijder privé, ereen gevonden heeft van 20 AMP voor weinig gelden of de prijs goed is. Dat is geluk hebben want in heel Gambia is die niet te koop en de BMW rijder had deze uit Dakar meegebracht voor reserve en matst mij ermee.

Op zaterdag morgen vroeg uit de veren om om 07.00 uur de eerste Ferry te nemen van Banjul naar Barra, was ruimschoots op tijd en zagde eerste ferry van 06.30 uur vertrekken, dus de info die ik via verschillende kanalen gekregen had, klopte weer eens niet. Maar er zou zo weer een andere komen dus geen nood. Om09.30 uurzat ik op de volgende en toen moest er nog ongeveer 1000 man voetvolk met een hoop bagage erbij. Ik stond helemaal achteraan en zodoende moest iedereen op, over of langs mijn brommer en beniker maar op gaan zitten met de voetrem ingetrapt en voorrem in geknepen maar desondanks werd ik tegen mijn voorganger aangedrukt. Van mijn brommer zag je niks meer als stuur en koplamp en van de aanhanger was helemaal niks meer te zien door de bagage die erop gestouwd was. Ikhad al wel in de gaten dat ik mijn dagplanning om op zebrabar camping te komen, kon schudden.

Douane verliep weer soepel en met volle tank begon ik aan mijn of-raod gedeelte, het viel mij allemaal reuze mee en was eigenlijk nog best vlug in Kaolack en dan de N1 op richting Dakar maar dat viel tegen. De eerste 50 km route alternatief, oftewel dwars door de woestijn en mijn info was strak asfalt tot aan St Luis. Het is ook nog eens snikheet en ik drink vandaag 5 liter water en 3 liter cola. Eindje voorbij Mbour ga ik opzoek naar slaapplaats, dan heb ik het op Zondag makkelijk en klooi ik niet in het donker. Vind een prachtig hotel in een nationaal park gerund door een Fransoos en zijn Senegalese vrouw die zeer goed Engels sprak en vriendelijk en gastvrij. Ga eerst een dutje doen onder mijn ventilator en daarna douchen. Heerlijk menu van de dag met streek gerechten en volop geouwehoerd met zijn vrouw want die Fransoos sprak natuurlijk niks buitendorps. s'Morgens nog een uitgebreid ontbijtje en on route naar Zebrabar de voor mij bekende, zeer leuke camping met huisjes aan het water en gerund door een Zwitzers echtpaar. Die hebben er een paradijs van gemaakt, met heel veel avonturiers over de vloer, want zij zijn een begrip in de reis wereld. Maar eerst moest de Senagalese nog op mijn motor voor een foto. Zij is Moslima en draagt een mutsje maar verder een wijd hemd en geen BH. Ikzie dat voor mij persoonlijk toch liever dan een boerka. Onderweg krijg ik problemen met mijn achterband en bij eenpomp blijk ik maar 1.5 bar te hebben maar nu op spanning rolt het weer voortreffelijk. Alleen maak ik mij wel zorgen om de band, ik ben er zelf niet bij geweest toen ze hem erop gelegd hebben en het is een tube maar ze hebben hem erop gelegd zonder binnenband en volgens mij is hij dan niet dicht. Ook hebben ze hem met erop leggen veel olie gebruikt en plastiek zakken die hier en daar tussen velg en band te zien zijn, ik vrees het ergste !

Op Zebrabar tref ik een Engelse biker, een Duitser op de fiets en 3 Duitsers met de auto, heel het spul is op weg verder naar het zuiden en een gepensioneerde Nederlandse ambtenaar die aan het backpacken is. Hele leuke avond met het nodige bier en ik krijg veel info over Mauritanië, over de toestand op de DAM bij Dima en verder naar Naokschott en de info dat ik visa kankopen aan de grens wel veel te duur natuurlijk maar dat wist ik al. DeDuitse fietser slaapt ilegaal bij mij in het huisje want heb toch 2 bedden en hoeft hij niet in zijn piepklein tentje. Hij was naar Portugal gefietst volgens planning en had er echt zin in gekregen en fietst nu door naar Togo en vliegt dan naar huis zonder fiets, die had hij 2e-hands gekocht voor 100 Euro, kijk dat zijn ook avonturen. Op maandag morgen staat mijn band plat en waag er maar een spuitbus aan en dat gaat goed, pomp hem later nog bij en tank mijn brommer helemaal vol zodat ik in Muaritanië zo weinig mogelijk slechte en dure benzine nodig heb. Bij de grens hen ik "geluk" ! Er staan 3 Fransosen al26 uur op hun visa te wachten, er was geen connect met internet en toen bood een douane man aan om voor hen in Rosso de visa te gaan regelen, maar wel effe € 150extra cash van tevoren betalen, dussamen totaal € 810en de douaneman is nog steeds niet terug van de rit van 100 KM en zij hebben geen paspoort meer. Dat gaat ze nog wel meer kosten vermoed ik,stelletje oplichters en ik vraag mij af hoeze de vingerafdrukken op het visa krijgenals zij hier zijn en de visa gemaakt wordt in Rosso. Hoor later nog verhalen dat als je een visa regelt bij de ambassade in Banjul (wat ik van plan was) jehier nog een keer een visa moet kopen omdat de vingerafdrukken er niet opstaan !Ja ze verzinnen vanalles om aan geld te komen,stelletje oplichters dat het zijn, maar ik kom ook nog aan de beurt !Mijn visa van vorige keer van 13 Februari tot 13 Maart is nog niet verlopen en ik waag het erop dat ze er intrappen, het gaat goed tot een hogere ome er zich mee bemoeit en ik een nieuw moet kopen dat was pech. Visa vlot geregeld en € 120 lichter. Dan naar police en die moeten ook een tientje voor Jan Lul,dan custumers; hetzelfde, dan weer douane en Nationale garde en allemaal een tientje, je krijgt wel een bonnetje met stempel wat ze thuis zelf gemaakt hebben volgens mij. Dan bij slagboom nog een keer in totaal naaien ze me 5x voor een tientje en ik was me een partij pissig.Dan begin ik aan mijn 120 Km ofroad, over een dam en na 20 Kmmilitaire controle. Ze zijn met z'n tweeën op blote voeten, ouwe groene broek en camouflage jasje en die willen ook een tientje omdat ik door Nationaal park rijd. Ik werd lomp en reed aan dit waren volgens mij gewoon locals die ook een graantje mee pikken wat een K?T land. De weg is best goed te doen af en toe wat wasbord toestanden wat overstekende apen, wilde zwijnen en veel koeien want er is water in overvloed aan de Senegal rivier. Had al een uur niemand gezien dan alleen die namaak militairen en dan slaat het noodlot toe net als ik door een kudde koeien rijd klapt mijn achterband van de velg af daar sta je dan in de middle of nowere. Gelukkig kan ik onder een redelijke struik uit de zon op mijn stoeltje gaan zitten en ik heb 3 liter water bij zodat ik in iedergeval niet uitdroog. Na 45 minuten zie ik een stofwolk aan komen vanuit de grens het is een Mauritanische toyota pick-up met 3 man aan boord die stoppen. Ik leg hun uit wat mijn probleem is en het eerste wat ze vragen wat wil je betalen als we je meenemen ?Niet; heb je honger of dorst, sta je er al lang; maar HOEVEEL? Ik zeg 50 EURO nee hoor € 200 moeten ze hebben .

Heb al vlug in de gaten dat het een gehuurde auto is met chauffeur is en dat de huurders het wel willen, maar de chauffeur/eigenaar er duidelijk op uit is om zoveel mogelijk geld uit mijn zak te kloppen. Met de huurders, die eigenlijk de baas zijn, kan ik nog wel overleggen en ik laat mijn beurs zien met mijn 90 EURO en wat plaatselijke roepias en dat ik echt niet meer heb. Oké voor dat geld nemen we jou en de brommer mee naar Naokchott en brengen we je naar auberge sahara (waar ik ondertussen info over had dat die nog wel bestond). De auto van de dam af en met de kont tegen de dam kon mijn brommer vrij makkelijk de bak in, mijn aanhangertje kon er maar net bij maar het ging. Hij had touw genoeg bij en daar gingen we op weg naar Naokchott. Onderweg werd er niet veel gezegd ze waren totaal niet geïnteresseerd in mij of hoe of wat, typische Mauritaniers kortweg gezegd. Op zich kom ik nog goed weg met 100 Euro voor de 300 KM slechte weg maar daar houd ik mijn mond over dicht.

In Naokschott worden eerst de 2 heren naar huis gebracht er word afgerekend met de chauffeur buiten mijn zicht en dan ben ik alleen met de chauffeur en ik voelde hem al aankomen. Hij begint over meer geld omdat de weg zo slecht was. Ik grijp hem meteen bij zijn jasje en vertel hem op zijn "Irsels" dat hij helemaal niks krijgt als hij nog een keer meer geld durft te vragen. Hij houd wijselijk zijn mond verder dicht, bij Sahara heb ik de pech dat er nieuwe eigenaars in zitten en niet meer het Portugese echtpaar wat er eerder in zat en zeer behulpzaam waren. Het blijkt nu van een Fransoos te zijn en die laat het over aan Mauritaniers en dat zie je meteen; geen ontbijt meer of lunch, geen gevulde koelkast, helemaal niks nada. Ze lossen wel mijn motor mee en hebben meteen dollar tekens als ze horen dat ik een nieuwe band nodig heb. Er zit een Belg in de auberge die op de fiets is, maar nu rust nodig heeft ivm een derde bal oftewel dubbele Z. Hij kan maar op een bil zitten en dat is vrij lastig als je aan 2500 Km tegen wind in moet beginnen. Hij heeft vrijwilligerswerk gedaan in Togo en is van daaruit op de fiets op weg terug naar huis. Zijn eerste kennismaking in Afrika was op het vliegveld hij moest meteen €275invoerrechten betalen voor zijn fiets wat hij met veel praten terug kreeg naar €25. Kom je voor nop werken wordt je meteen gefopt of in ieder geval poging daartoe. Hij speelt tolk voor mij en het is geen enkel probleem om een band te bekomen, maar ik heb mijn twijfels, we zullen het mee gaan maken. Gaan s'avonds samen eten en kan het goed met hem vinden en hij gaat morgen met mij mee een band scoren en belooft dat hij ontbijt voor mij maakt. Je kunt hier slapen op het dak, in een gezamenlijke ruimte of in privé hokje of beneden in een kamer. Ik besluit om bij de Lennert op de kamer te gaan liggen en daar krijg ik SPIJT van, niet door de Belg maar door de omstandigheden. Mijn bed is een kuil, het zeil klappert, het stikt de moord van de muggen en ander ongedierte, de deur kan niet dicht en piept en kraakt bij elke windvlaag (doet mij denken aan de geile kok in Peru). Mijn onderlaken is een geschoren kamelen haren deken, die prikt en kriebelt en het boven laken een ongeschoren exemplaar wat net zo hard prikt en kriebelt als de muggen. Onder de deken is het te heet en steekt de deken en zonder de deken hebben de muggen vrij spel. Ikword er gek van en draai en draai. Heb het gevoel dat op mijn rug een tor, kever, duizendpoot en bromvlieg om de beste plaats aan het vechten zijn en ondertussen probeert een oorwurm in mijn hol te kruipen. Haal 4x een insect uit mijn neus, wat ik mee naar binnen gezogen heb, want ik slaap met mijn mond dicht onder deze omstandigheden. Om05.30 uurgeef ik de strijd op en ga uit mijn bed beneden aan mijn verslag werken en later demonteer ik mijn uitlaat, tas e.d. om later met hulp het wiel te kunnen demonteren.

Lennert maakt inderdaad een ontbijt voor mij heeft brood en kaas, eitjes gekookt en havermout pap gemaakt. Maar mijn besluit staat vast hier slaap ik NOOIT meer.

Om 10 uur is eindelijk mijn wiel gedemonteerd en gaan we op weg naar de bandenschop, eerst mijn Michelin mijn band eraf en nu blijkt wat een zooitje mijn band is. Ze hebben, om de band breed te maken zodat hij lucht "pakt", vol geduwd met plastiek tasjes die nu tevoorschijn komen. Geen wonder dat ik niet mee mocht naar die "bandenspecialist", dit had ik nooit goed gevonden en had ik niet geaccepteerd dat moest fout gaan. Nu op weg naar bandenschop en natuurlijk geen band voor mij, wel weer een van 110 breed en die krijg je er natuurlijk ook weer niet op geblazen, dus nemen we maar meteen een binnenband mee. We klooien een uurtje of anderhalf en de band ligt er nog niet op, als ze nu maar eens een spuitbus remmenreiniger hadden dan is het niet zo moeilijk, vol spuiten, fik erin en hij explodeert op de velg en dan meteen volop lucht erin (geleerd van de andere Toon). Ondertussen is mijn binnenband ook naar de kloten, door schroevendraaier en bandenwipper-geweld. Maar weer een nieuwe gehaald maar het wordt helemaal niks, hoe kom ik uit deze klote stad, in dit klote land. Bij de auberge weten ze natuurlijk wel weer raad; ze kunnen wel aan een goede gebruikte komen dus maar weer in de taxi op toernee, bij een motormonteur staat een Engelse motor met goede achterband maar is niet te koop. Dan bij een banden handelaar een voorband in de goede maat maar in slechte conditie en veel te duur. Ik vermoed dat ze onder een hoedje spelen en dat ik die band MOET hebben, dus geen keus heb, dus toch maar gekocht. Bij de bandenboer krijgen ze de band er wel op maar niet vol op de velg zodat er geen lucht in komt. Dan naar een vrachtwagen bedrijf die een veel zwaardere compressor hebben klapt de band er vrij vlug op en om18.00 uur ben ik bij de auberge en met behulp van Lennert zijn we net voor het donker klaar en staat mijn brommer weer bepakt en bezakt klaar om dit land morgen uit te komen. Maar ik MOET nog een nacht in dit hok slapen, pak een kamer beneden, kan in ieder geval de deur en het raam dicht en heb ik een ventilator en een 2 persoonsbed met goede lakens. Ga met een spuitbus het matras te lijf, de gordijnen aan 2 kanten ingespoten, daar kwam al een hoop vliegend gerij van achter te voorschijn, handdoek onder de deur en ga met de Belg eten en naar Chelsie - PSG kijken, leuke avond met goed voer maar zonder alcohol. Wil 'smorgens meteen weg zijn als het licht is en zo vroeg mogelijk de grens over vóór de hitte en de wind tot stormkracht aanwakkerd. Lennert zijn 3de bal is nog niet veel beter ondanks de uierzalf van mij, maar hij hoopt het weekend weg te zijn alleen als hij vertrekt heeft hij de eerste 450 KM nergens geen fatsoenlijke slaap plaats en is toch 5 dagen op de fiets tegen wind in. SUCCES jongen deze reis gade gij je van je leven niet meer vergeten !Ben zeer benieuwd of hij de 2500 KM tegenwind trotseert.

Om goed 07.00 uur ben ik de stad uit, na een zeer goede nachtrust en met mijn band kan het gas er weer op. Na 150 KM bij een hutje staat een kerel midden op de weg te zwaaien, het blijkt dat van zijn jeep 3 banden behoorlijk slap staan en of ik een oplossing weet. Dus mijn voetpompje maar uit de aanhanger, slang er opnieuw op met ijzerdraad en nijptang en hij aan het pompen als hij de 2 rechterbanden vol heeft geeft hij de pomp terug en bedankt hij mij vriendelijk. Had hij dus nog eens niet gezien dat zijn linker achterband het slapste was van allemaal. Na in totaal 1,5 uur vertrek ik en deze tijd zou mij later op gaan breken. Door de harde wind gebruikt mijn motor veel meer benzine als normaal en al vrij vlug moet ik mijn 10 liter reserve aanspreken, dat valt niet mee in de storm, moet je er een jas voorhouden of binden trechter vasthouden en gieten tegelijk kom je altijd één hand tekort. De Mauritanier die ik mee zijn banden op gepompt heb, rijdt vrolijk zwaaiend voorbij, zonder te stoppen kortweg een ECHTE Mauritanier, wat een K?Tvolk. Halfweg kan ik tanken, eten en wat drinken en dan weer vlug naar de grens want ik wil dit land uit en er NOOIT meer komen. Kom nog 3 bikers tegen op vrij lichte motoren 2 Polen en een Spanjool. We maken een praatje en zij weten nu al dat zij de terugweg NIET door Mauritanië gaan, maar hun motoren vanuit Dakar of Accra in Ghana gaan verschepen en zelf vliegen. Zij waren aan de grens totaal bijna € 600lichter gemaakt. Wat heb ik dan elke keer nog geluk gehad. Ben vrij vlot zonder te betalen de grens over het Niemandsland in waar ik een heel konvooi Duitse auto's tegenkom, onder begeleiding met zwaailichten en al. Die zullen wel gedacht hebben wat doet die gek alleen op de motor in dit mijnenveld.

Dit was Mauritanië !

Allemaal bedankt weer voor de reakties en sorry voor dit late verslag, maar ik had het erg druk met van alles en nog wat !

Ook kan ik jullie geruststellen; met mijn "pootje" gaat het uitstekend, bijna niks geen last meer.